
«Στο τέλος παραθέτω ένα ιμέιλ όπως ακριβώς έφτασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και ήταν η αιτία να γράψω τις παρακάτω σκέψεις μου:
Δε θα σας κρύψω ότι καθώς το διάβαζα αυτό το ιμέιλ ανατρίχιασα… Μου φαίνεται παράλογο, δηλαδή έξω τελείως ακόμα και από τα όρια της λογικής, σε μια περιοχή η οποία κινδυνεύει να χάσει την Ελληνική της ταυτότητα και συνορεύει με την Τουρκία, να εγκαθιδρύουν στις λειτουργικές δομές της περιοχής την Τουρκική γλώσσα!!
Δεν ξέρω που τη βρίσκουν τη λογική αυτοί που είχαν αυτήν την «λαμπρή ιδέα», δεδομένου της παραβατικής συμπεριφοράς που εκδηλώνουν συχνά οι Τούρκοι (όπως παραβίαση των υδάτινων ορίων στο Αιγαίο) και της πολιτικής τους τακτικής να μην συνεργάζονται και να μην διαλέγονται… Είναι σαν εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες να τους διευκολύνουμε να διεκδικήσουν τόπο Ελληνικό, για τον οποίο έχουν σκοτωθεί και θυσιαστεί χιλιάδες Έλληνες, δικοί μας άνθρωποι, έχουν αγωνιστεί για χρόνια για να ελευθερωθούν από τους Τούρκους! Ναι, τώρα που το ξανασκέφτομαι μου φαίνεται πολύ λογικό! Ας δώσουμε αυτή τη ριμάδα αιματοποτισμένη Ελληνική γη σε αυτούς που εξαιτίας τους ξουζουμιστήκανε Έλληνες! Και τη λέω ριμάδα γιατί την αγαπάω τόσο πολύ που δεν αντέχω από την πολύ αγάπη που της έχω και δεν αντέχω άλλο να πληγώνει εμένα, τον πατέρα μου, τα αδέλφια μου… Κάποιοι έχουν θυσιάσει τη ζωή τους για αυτή την Πατρίδα… πήγαιναν αυτοβούλως και με όρεξη στη μάχη ξέροντας ότι μπορεί να πεθάνουν, και έδιναν το αίμα τους, τη ζωή τους, θυσίαζαν όλα τα όνειρα τους, το μέλλον τους να παντρευτούν, να δουλέψουν, να κάνουν οικογένεια, να διασκεδάσουν, να ξεκουραστούν (όλα όσα εμείς τώρα τα θεωρούμε δεδομένα ότι τα δικαιούμαστε), και πάλευαν για το όνειρο της ελευθερίας κι ας μην το γευόντουσαν στο τέλος… Έχουν περάσει χρόνια από τότε πολλά και τα έχουμε ξεχάσει αυτά..δε μας αγγίζουν πλέον… Αλλά Συνεχίστε να διαβάζετε Εμείς τι κάνουμε;.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...