Η κλοπή των γλυπτών της Αφαίας

Μαθήματα Ιστορίας

Σεμινάριο ‘’Πατριδογνωσίας’’ και πρόβα καλάντων

Πλησιάζει η μεγάλη γιορτή των Καλάντων απ’ όπου ξεκίνησε εδώ και χρόνια όλη αυτή η προσπάθεια, και στα πλαίσια του σεμιναρίου της ‘’Πατριδογνωσίας’’ η καλαντοπαρέα των Αντι-ρήσεων σας προσκαλεί

την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου  στις 8:00 μ.μ. στην εκδήλωση που διοργανώνει με θέμα :

Ελλήνων Παράδοσις, ήθη και έθιµα του δωδεκαημέρου. Τα Ρωμαιϊκα κάλαντα. Από τις Βυζαντινές Καλένδες στο Νέο Ελληνικό κράτος.

Μια ιστορικό-λαογραφική αναδρομή .

Η ομιλία θα γίνει από τον καθηγητή Λαογραφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης

και ερευνητή κ. Μ. Γ.  Βαρβούνη.

Η λέξη «παράδοση» προέρχεται όπως είναι γνωστό από το ρήμα «παραδίδω». H παράδοση είναι η συλλογική ψυχή ενός ολόκληρου λαού. Ελληνική η Ρωμαιϊκη παράδοση ονομάζουμε όλα εκείνα τα θεμελιώδη, τα αιώνια πολιτιστικά στοιχεία και τις ηθικές αξίες που παραδόθηκαν από την μιά γενιά στην άλλη. Τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις του Ελληνικού λαού συνδέονται με το λεγόμενο κύκλο του έτους, δηλαδή με τις ασχολίες των ανθρώπων και με τις θρησκευτικές γιορτές στις τέσσερις εποχές του χρόνου.

Τα κάλαντα αποτελούν δημοτικά ευχητικά και εγκωμιαστικά τραγούδια που ψάλλονται εθιμικά κατ΄έτος σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Παιδιά, κατά ομάδες, περιφέρονταν και περιφέρονται στις γειτονιές, στα σπίτια, στους δρόμους, στα καταστήματα και ψάλουν με μουσικά όργανα τραγούδια, που αφορούν τον κύκλο του Δωδεκαημέρου ( τα Χριστούγεννα, τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς, τη γιορτή του Μ. Βασιλείου, τα Φώτα.), εκφράζοντας την ιστορία, τους πόθους και τα συναισθήματα του λαού μας.

Θα ακολουθήσει η τελευταία μας πρόβα για τα κάλαντα.

Τόπος: αίθουσα “Καταφυγή” Αγίας Βαρβάρας 66 & Λακεδαίμονος 2 (πλησίον μετρό Δάφνη).

Θερμή παράκληση όσοι ενδιαφερόμαστε ας είμαστε συνεπείς στην ώρα μας, ώστε να μην καταφθάνουμε μετά τον καλεσμένο ομιλητή.

Ο Ερντογάν θέλει να «φάει» τη Μακεδονία και τη Θράκη

«Για μας, η Θράκη έχει ιδιαίτερη σημασία και έννοια. Η Θράκη ταυτόχρονα είναι Θεσσαλονίκη, ταυτόχρονα είναι Κομοτηνή, ταυτόχρονα είναι Ξάνθη, ταυτόχρονα είναι Ντόμπρουτζα, είναι Καρτζαλί, είναι Βαρδάρης και, αν πάμε πιο πίσω, Θράκη είναι ταυτόχρονα Σκόπια, Πρίστινα, Πρίζρεν, είναι Σαράγεβο».

Με αυτό τον προκλητικό τρόπο «βρυχήθηκε» για άλλη μια φορά κατά της πατρίδας μας ο «σουλτάνος» Ερντογάν. Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας βρέθηκε στην Κεσάνη της Ανατολικής Θράκης, στο πλαίσιο άλλης μιας επιθετικής περιοδείας του κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

πηγή: http://www.tet-a-tet.gr/

Τὸ τέμενος καὶ οἱ… τεμενάδες τοῦ κ. ὑπουργοῦ

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος- Κιλκίς

Ένα άρθρο προς περισυλλογή!

.                 Τὸ 1985 ἐκοιμήθη μία προγιαγιά μου, ἑκατὸ χρονῶν, μητέρα τῆς γιαγιᾶς μου. Εἶχε γεννηθεῖ τὸ 1890 περίπου στὸν Μοσχοπόταμο Πιερίας, δηλαδή, ὅταν ἀκόμη ἡ Μακεδονία βίωνε τὴν «θαυμαστὴ τάξη», ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ ἡ χαριτόβρυτος κ. Ρεπούση, τῆς Τουρκοκρατίας. Ὁ Μοσχοπόταμος, ἡ Δρυάνιστα ὅπως λεγόταν τότε, ἦταν κεφαλοχώρι, γι’ αὐτὸ εἶχε καὶ σταθμὸ Τούρκων χωροφυλάκων, τοὺς ζαπτιέδες ἢ νιζάμηδες, ὅπως τοὺς ἔλεγαν, μὲ ἀποστροφή, οἱ παπποῦδες μας. Ἡ γερόντισσα εἶχε χηρέψει πολὺ νέα, 22 ἐτῶν, ὁ ἄντρας της εἶχε χαθεῖ κατὰ τὴν ὀπισθοχώρηση τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ στὴν Μικρὰ Ἀσία. (Οἱ συμπολεμιστές του διηγήθηκαν ὅτι ἀρνήθηκε νὰ παραδοθεῖ, ὅταν περικυκλώθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ δηλώθηκε ἀγνοούμενος. Ἡ γιαγιά μας τὸν περίμενε γιὰ ὅλη της τὴν ζωὴ καὶ δὲν ξαναπαντρεύτηκε. Τὸ 1940 ἔζησε καὶ τὸν χαμὸ τοῦ γαμπροῦ της στὶς ἀετοράχες τῆς Βορείου Ἠπείρου. Δὲν γόγγυσε ποτὲ στὴ ζωή της, δὲν τά ᾽βαλε μὲ τὸν Θεό, τὸν ὁποῖο δοξολογοῦσε ἀκαταπαύστως, πέθανε στὸν ὕπνο της). Θυμᾶμαι, στὸ μεσόφρυδό της, εἶχε χαραγμένο ἕναν μικρό, ἀνεξίτηλο, γαλάζιο σταυρό, κάτι σὰν δερματοστιξία («ἑλληνιστὶ» τατουάζ!). Ὅταν τὴν ρωτούσαμε γι’ αὐτὸν τὸν σταυρὸ μᾶς «μολογοῦσε τὰ καθέκαστα» τῆς Τουρκοκρατίας. .                 Οἱ κοπέλες ἔβαζαν τὰ πιὸ παλιά τους φουστάνια

Προβολή Ντοκιμαντέρ “Ίμβρος – Τένεδος: Της Μνήμης και της Λήθης”

Προβολή Ντοκιμαντέρ “Ίμβρος – Τένεδος: Της Μνήμης και της Λήθης”

Η ομάδα » Αντι-ρήσεις» στα πλαίσια του σεμιναρίου της ‘’Πατριδογνωσίας’’  και σε συνεργασία με το Ελληνικό Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών (ΙΔ.ΙΣ.ΜΕ) παρουσιάζει την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013, στις 20.00 το Ιστορικό ντοκιμαντέρ, με τίτλο «“Ίμβρος – Τένεδος: Της Μνήμης και της Λήθης”.

Τo ντοκιμαντέρ προλογίζει η ιστορικός και Γενική Γραμματέας του Ιδρύματος, κυρία Ειρήνη Σαρίογλου.

Τόπος: αίθουσα “Καταφυγή” Αγίας Βαρβάρας 66 & Λακεδαίμονος 2 (πλησίον μετρό Δάφνη).

είσοδος ελεύθερη

Θερμή παράκληση όσοι ενδιαφερόμαστε ας είμαστε συνεπείς στην ώρα μας, ώστε να μην καταφθάνουμε μετά τον καλεσμένο ομιλητή.

Β’ σεμινάριο Πατριδογνωσίας

Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου που πλησιάζει σας προσκαλούμε στη τρίτη κατά σειρά συνάντησή μας,  (Β’ σεμινάριο) όπου θα αναπτύξουμε  παρέα με τον καθηγητή Κοινωνιολογίας και Διδάκτωρα Φιλοσοφίας κ.Μελέτη Μελετόπουλο, μία συζήτηση με θέμα: «Το Πολυτεχνείο: από το »ψωμί-παιδεία-ελευθερία» στην αποχαύνωση του καναπέ,την ανελευθερία και το lifestyle.»

Τόπος: αίθουσα “Καταφυγή” Αγίας Βαρβάρας 66 & Λακεδαίμονος 2 (πλησίον μετρό Δάφνη).

Ημερομηνία & ώρα: την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου ώρα 19:00! είσοδος ελεύθερη

Θερμή παράκληση όσοι ενδιαφερόμαστε ας είμαστε συνεπείς στην ώρα μας, ώστε να μην καταφθάνουμε μετά τον καλεσμένο ομιλητή.  

Α’ σεμινάριο πατριδογνωσίας

Α’ σεμινάριο  ‘’πατριδογνωσίας’’ με θέμα: Η Ελλάδα στον β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Aπό τον Πόλεμο του ’40 και την Κατοχή στην Εθνική Αντίσταση.

Ο ιστορικός Αντώνης Κλάψης  αρχικά θα μας  παρουσιάσει το ιστορικό πλαίσιο  της εποχής του β’ παγκοσμίου πολέμου καθώς και το παρασκήνιο της  εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτόν.  Επιπλέον θα επιχειρήσει  μια σύντομη προσέγγιση των  γεγονότων της Ιταλικής και Γερμανικής εισβολής του (1940-41), της Κατοχής και τέλος της Εθνικής Αντίστασης. Τονίζουμε ότι θα υπάρξει ανοιχτός διάλογος-συζήτηση  με τους παρευρισκομένους.

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013 , ώρα 17:00 ακριβώς ξεκινάμε! (είσοδος ελεύθερη)

αίθουσα «Καταφυγή» Αγίας Βαρβάρας 66 & Λακεδαίμονος 2 ((πλησίον μετρό Δάφνη).

Όσοι ενδιαφέρονται ας δηλώσουν την παρουσία τους με ένα email σημειώνοντας σεμινάριο πατριδογνωσίας, όνομα, και τηλέφωνο επικοινωνίας στο antirisisblog@gmail.com

Σας περιμένουμε!

Ο Αντώνης Κλάψης είναι πτυχιούχος του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, όπου πραγματοποίησε και τις μεταπτυχιακές του σπουδές με ειδίκευση στο Διεθνές Δίκαιο και τις Διπλωματικές Σπουδές. Το 2006 αναγορεύθηκε διδάκτορας Διπλωματικής Ιστορίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Διδάσκει Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Είναι μέλος της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρείας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεότερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία, με έμφαση στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής την περίοδο του Μεσοπολέμου.

Σεμινάριο Ιστορίας. Ταξίδι στην Ιστορία του τόπου μας.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας τόπος…..

Η ουσιαστική γνώση του ιστορικού παρελθόντος  αποτελεί θεμελιώδες κριτήριο για την ορθή κατανόηση της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε.  Ένα ταξίδι στο παρελθόν, μια μικρή ιχνηλασία στην ιστορία του τόπου μας φιλοδοξούν να αποτελέσουν και τα σεμινάρια ιστορίας της συντροφιάς των Αντιρρήσεων .Αλήθεια κάθισες  ποτές να σκεφτείς, τι σχέση  έχουν οι νέο-Έλληνες του 2013 με την εποχή του Ομήρου , τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα; Πώς μπορούμε να ορίσουμε την Ελληνικότητα στο Βυζάντιο; Γιατί 400 χρόνια Τουρκοκρατία; Πώς δημιουργήθηκε το σύγχρονο Ελληνικό κράτος; Τι έγινε το 22’στη Μικρά Ασία; Και γιατί μετά το έπος του 40’ οδηγηθήκαμε σε έναν αιματηρό  εμφύλιο πόλεμο;

Μορφές!

Δεῖτε ὁλόκληρη τὴν ὁμιλία τοῦ στρατηγοῦ Φράγκου Φραγκούλη κατὰ τὴν παρουσίαση τοῦ νέου του βιβλίου “Ποιὰ Τουρκία; Ποιοὶ Τοῦρκοι;” ποῦ πραγματοποιήθηκε στὸ Βελλίδειο συνεδριακὸ κέντρο στὴ Θεσσαλονίκη στὶς 26 Νοεμβρίου.

Κάπου, κάποτε…

“Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει”. (Σανταγίανα Ισπανός Φιλόσοφος). Πριν πολλά χρόνια μια ξένη χώρα ηττήθηκε σ’ ένα μεγάλο πόλεμο. Οι τιμωρίες που υπέστη ήταν εξουθενωτικές: της επιβλήθηκαν δυσβάσταχτες πολεμικές αποζημιώσεις, της αφαιρέθηκαν τμήματα από τον εθνικό της κορμό, εξαναγκάστηκε σε μερική αποστρατικοποίηση κλπ κλπ. Γενικώς στο λαό της χώρας αυτής υπήρχε διάχυτη η φήμη ότι η ήττα στον πόλεμο ήταν μάλλον προϊόν μυστικών διαβουλεύσεων, παρά αποτέλεσμα της τίμιας μάχης.
Στην πλέον ακατάλληλη στιγμή, προέκυψε και η μεγάλη, παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία ισοπέδωσε το νόμισμα της χώρας εκείνης, εκτίναξε τον πληθωρισμό και οδήγησε τον πληθυσμό σε απόλυτη πτώχεια. Οι δανειστές της χώρας εκείνης απαιτούσαν πλέον επιτακτικά την επιστροφή των κεφαλαίων τους και πίεζαν με συνεχείς εποπτείες και μέτρα.

Μιας και πλησιάζει η 28η…

Το ντοκυμαντέρ αυτό δημιουργήθηκε από δύο δασκάλους, και απευθύνεται στις μεγαλύτερες τάξεις του Δημοτικού, στο Γυμνάσιο, και το Λύκειο. Έχει διάρκεια μισής ώρας (1ο και 2ο μέρος) και συνοδεύεται από αρχείο word όπου βρίσκονται γραμμένα τα λόγια της αφήγησης.

– Από εδώ κατεβάζετε το συνοδευτικό αρχείο word — http://www.mediafire.com/view/zsxxs4co88sl5vf/Deuteros_Pagkosmios_kai_to_epos_tou_40.doc

– Από εδώ κατεβάζετε το βίντεο του 1ου Μέρους — http://www.mediafire.com/watch/8tp7gbkevrso0lv/epos_40_sxoliko_part_1_720p.mp4

– Από εδώ κατεβάζετε το βίντεο του 2ου Μέρους — http://www.mediafire.com/watch/ljd4k0fj8a0d1jp/epos_40_sxoliko_part_2_720p.mp4

Να συλληφθεί ο Κραουνάκης!!

Τον Σταμάτη Κραουνάκη τον γνώρισα από τα τραγούδια του, τον συνέδεσα από την εκκεντρικότητά του που τον συνοδεύει στις εμφανίσεις του, με εξέπληξε η ταπείνωσή του όταν δουλεύοντας στην πρόβα μίας παράστασής του τον είδα να τον ταπεινώνουν και εκείνος να μην μιλά, αλλά νομίζω ότι εκτός από τα υπόλοιπα θετικά του, θα τον θυμάμαι για το θάρρος του για αυτήν του την δήλωση!Ξέρεις δεν είναι εύκολο όταν εργάζεσαι και εξαρτάσαι από ένα σύστημα να πάς κόντρα σε αυτό, να πάς κόντρα στο εύκολο ρεύμα! Θέλει κότσια!

Γνωρίζεις και εσύ πως τόσα χρόνια αν ήθελες σε μια εθνική εορτή να βγάλεις μια σημαία στο μπαλκόνι σου θα σε χαρακτήριζαν χουντικό, σήμερα ίσως Χρυσαυγίτης, αύριο κάτι άλλο θα βρεθεί, η ποινικοποίηση της συνείδησης σου δεν είναι τυχαία, άλλωστε λίγο ακόμα θέλουν ώστε να μεγαλώσουν μία δυο γενιές ακόμα χωρίς ταυτότητα, μετά θα είμαστε (αν όχι ήδη) σκέτο αριθμοί!

Για να σας προλάβω, για τα όσα αρνητικά του καλλιτέχνη επιτρέψτε μου να μην του τα κρίνω εγώ! Τα δικά μου είναι μύρια περισσότερα!
(Από την εκπομπή της Χριστίνας Λαμπίρης)

φλογίτσες…

Ποτέ την Κυριακή…

Απο την Κοινωνική Ανατολή

Πριν αρκετά χρόνια, τη δεκαετία του ’60, κατά την περίοδο που η πατρίδα ανορθωνόταν γοργά από τα ερείπια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του εμφυλίου, ένα σημαίνον πολιτικό πρόσωπο εξέφρασε σκωπτικά τη θέση ότι η χώρα, για να ανορθωθεί, χρειάζεται πολιτικούς μηχανικούς, γεωπόνους, αρχιτέκτονες κλπ. και όχι θεολόγους. Η δήλωση αυτή ουσιαστικά ενσάρκωνε αυτό που σήμερα κυριαρχεί σε πολλές εκφάνσεις της δημόσιας ζωής: τον τεχνοκρατικό αμοραλισμό ή τον αμοραλισμό ως τεχνοκρατία. Ουσιαστικά δι’ αυτής της στάσης ζωής, η οποία πηγάζει από έναν άδηλο ή και δεδηλωμένο στυγνό υλισμό, απολυτοποιείται ο τεχνικός πολιτισμός και τα επιτεύγματά του. Οι αριθμοί, τα εργαλεία, οι μηχανές, τα αγαθά δεν αποτελούν πλέον μέσο εξυπηρέτησης του ανθρώπου, αλλά είναι αυτό το ίδιο το όραμά του.
Η νέα στάση ζωής, εισαγόμενη στην πατρίδα μας ως αποκύημα του τεχνοκρατικού υλισμού της δύσης, ήλθε σε ευθεία αντιπαράθεση με

Ελεύθεροι κατακτημένοι.

Αλκίνοος Ιωαννίδης

Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:

Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.

Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλύνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων κι ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.

Τ’ άρματα του δώσαν για τον πόλεμο

Αθανά(τος)σιος Διάκος …

του Ευθύμιου Χριστόπουλου, εκπ/κού-δημοσιογράφου)

Το καλοκαίρι του 1947 ως μαθητής της Β’ τάξης της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, δέχτηκα την παρακίνηση του αείμνηστου Διευθυντού της Δημητρίου Κρικέλα να συγκεντρώσω πληροφορίες από γέρους Λαμιώτες που τις είχαν από τους… πατεράδες τους, για ποιο ήταν το πραγματικό τέλος του Αθανασίου Διάκου.

Ταξι­νομώντας αυτές που συγκέντρωσα, είδα ότι τέσσερες ήταν ακριβώς ίδιες, αν και προέρχονταν από γερόντια που ζού­σαν σε διαφορετικά σημεία της Λαμίας ο καθένας και μά­λιστα ένας παππούς ήταν απ’ τη Ροδίτσα. Διασταυρώνοντας τες αργότερα, με όσα διάβαζα άλλα, καταλάβαινα ότι αυ­τές που είχα ήταν ασφαλώς οι σωστές.

Το κύριο σημείο τους και κοινό, ήταν ότι τρεις Έλληνες, όταν έπιασαν το Διάκο και τον έφεραν στη Λαμία, τον έκλεισαν σ’ ένα πα­λιό κι εγκαταλειμμένο χάνι, εκεί που σήμερα έχει οικοδο­μηθεί το Λαογραφικό Μουσείο Λαμίας στην οδό Καλύβα – Μπακογιάννη. Αυτοί οι τρεις είχαν περάσει πίσω – δυ­τικά – στο χάνι και από δύο μισοχαλασμένα παραθυράκια είχαν παρακολουθήσει όλη τη νύχτα όλα όσα έγιναν μέσα στο χάνι, τα οποία και αναφέρω στη συνέχεια.:

Μετά τη σύλληψη του Διάκου στα ποριά Δαμάστας, τον έφεραν με συνοδεία ποινών και τραυματισμένο στη Λαμία, οδηγώντας από τη νότια της είσοδο που περνούσε δίπλα από το Γολγοθά (όπως έλεγαν το ξε­κομμένο Λόφο όπου σήμερα είναι το κτίριο του Ορφα­νοτροφείου Αρρένων) και από την οδό Σατωβριάνδου (σήμερα) και συνέχεια τον έφτασαν και τον έκλεισαν μέσα στο παλιό χάνι, όπου σήμερα – πάλι καλά! – έχει ανεγερθεί το Λαογραφικό Μουσείο.

Δόμνα Βισβίζη 1783-1850

 

 

 

 

ΜΝΗΜΗ ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Τα μεσάνυκτα της 13^ης καθώς ξημέρωνε η 14η Μαρτίου 1957 οι Άγγλοι αποικιοκράτες κρέμασαν τον έφηβο αγωνιστή του Κυπριακού Αγώνος Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ο υπερήφανος Έλληνας μαθητής από την Πάφο είχε προλάβει στα 18 του χρόνια να αναδειχθεί σε σπουδαίο ποιητή, αθλητή και μαχητή υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα.

Τον συνέλαβαν με ένα όπλο στο χέρι και μετά από βασανιστήρια τον καταδίκασαν σε θάνατο. Οι δήμιοι ήσαν συνήθως Τουρκοκύπριοι. Ο Κυπριακός Ελληνισμός έδωσε έναν υπέροχο αγώνα από το 1955 έως το 1959 για να διασώσει την εθνική του ταυτότητα και για να αποκτήσει αυτοδιάθεση. Οι μαθητές και οι μαθήτριες ήσαν οι πρωταγωνιστές.

Τέτοιες ημέρες κάθε χρόνο αξίζει να θυμόμαστε τον ωραίο εκείνο αγώνα που συγκλόνισε την Ελλάδα, την Ευρώπη, κάθε ευαίσθητη και πολιτισμένη ψυχή. Στις 3 Μαρτίου θυμόμαστε την αντίστοιχη ημέρα του 1957 με τη θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου στον Μαχαιρά. Την 1^η Απριλίου η μνήμη μας στρέφεται στην έναρξη της επικής μάχης των λίγων και πενιχρά εξοπλισμένων κατά των πολλών και σιδερόφρακτων. Τέτοιοι ήσαν πάντα οι αγώνες του Έθνους μας. Δεν φοβηθήκαμε την υπεροπλία των άλλων, διότι πιστεύαμε στα υπέρτερα όπλα μας, τα πνευματικά και ψυχικά.

Σε εποχές κρίσης αξιών και αναζητήσεως προτύπων είναι απαραίτητο να μιλούμε στους νέους μας για τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ του 1955. Για τα ελληνορθόδοξα ιδανικά τους που τούς βοηθούσαν να βγουν από το καβούκι του ατομοκεντρισμού και να νιώσουν το μεγαλείο της Ελληνικής Ιστορίας. Πρέπει σήμερα να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να έχουν πρότυπα, αρχές και αξίες. Να μάθουν ότι στη ζωή δεν θα ευτυχήσουν με τις υλικές αξίες του ευδαιμονισμού και του καταναλωτισμού. Να τους απομακρύνουμε από τον ραγιαδισμό που καλλιεργούν ορισμένα σχολικά βιβλία, από τον εθνομηδενισμό κάποιων διανοουμένων μας, από την τουρκολαγνεία των τηλεοπτικών καναλιών.

Ο Βαγορής, όπως αποκαλούσαν οι φίλοι του τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, προσωποποιεί τον αιώνιο έφηβο του Ελληνισμού. Μας θυμίζει τον όρκο των Αθηναίων εφήβων, οι οποίοι εδεσμεύοντο να σέβονται τα ιερά και τα όσια και να παραδώσουν την πατρίδα όχι μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη από όση την παρέλαβαν. Οι νέοι μας σήμερα διψούν για αγωνιστικά πρότυπα. Ας τους θυμίσουμε τον Παλληκαρίδη.

κυριακάτικη δημοκρατία

Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο ήρωας του Ελληνισμού , ο Άγιος των ελεύθερων ανθρώπων.

Σαν σήμερα μαρτύρησε ενάντια στο “Βρετανικό δίκαιο” που οι σύγχρονοι εφιάλτες το έφεραν από την πίσω πόρτα. Το Πρότυπο που πασχίζουν να θάψουν από την συλλογική μας μνήμη οι σύγχρονοι εξουσιαστές και οι αρμοί τους.

«Στην εσχάτην ανάγκην θα αγωνιστώ και θα πεθάνω σαν Έλληνας, αλλά ζωντανόν δεν θα με πιάσουν».

Γρηγόρης Αυξεντίου.

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου γεννήθηκε στο χωριό Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου, που βρίσκεται ανάμεσα στη Λευκωσία και την Αμμόχωστο, στις 22 Φεβρουαρίου του 1928. Από τη φύση του ήταν παράτολμος και ατίθασος, ενώ είχε γαλουχηθεί με εθνικά και θρησκευτικά ιδεώδη.
Οι γονείς του, Πιερής και Αντωνού, ήταν εύποροι αγρότες. Είχε και μια αδερφή, την Χρυσταλλού Αυξεντίου-Σουρουλλά

Ο Γρηγόρης μετά το δημοτικό σχολείο του χωριού του φοίτησε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και ακολούθως έφυγε για την Ελλάδα με σκοπό να γίνει στρατιωτικός. Για να σπουδάσει, πήρε πρώτα την ελληνική υπηκοότητα και ξεγράφτηκε ουσιαστικά από την τότε αγγλοκρατούμενη Κύπρο. Μπήκε τελικά στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και παράλληλα μελετούσε φιλολογία σκοπεύοντας να παρακολουθήσει αργότερα τη Φιλοσοφική. Το 1949 απέτυχε στις εξετάσεις της Σχολής Ευελπίδων και γράφτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού και έλαβε κατάρτιση ανθυπολοχαγού. Εκεί αφού αποφοίτησε, έκανε τη στρατιωτική του θητεία στον 1° λόχο του 613ου τάγματος πεζικού, στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα και αλλού, απ” όπου και έστελνε φλογερά πατριωτικά γράμματα στους δικούς του, αναφέροντας ότι εκεί αισθανόταν περήφανος γιατί έκανε το καθήκον του προς την πατρίδα.
Τελείωσε τη θητεία του στις 15/11/1952 και επέστρεψε στην Κύπρο, όπου άρχισε να εργάζεται στα κτήματα του πατέρα του σαν οδηγός, μεταφέροντας εργάτες από τη Λύση στην Αμμόχωστο. Εκείνη την περίοδο αρραβωνιάζεται.