Εορταστική εκδήλωση για την 25η Μαρτίου 2014 που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 23 Μαρτίου 2014 στο Πνευματικό Κέντρο της ενορίας Αγίου Παντελεημωνα Χαλεπας.
Ερμηνείες (με σειρά εμφάνισης): Δημήτρης Σκαράκης, Γιάννης Νικολός, Μανώλης Πετράκης, Θοδωρής Παπαθανασίου, Κατερίνα Ανδρεαδάκη, Αχιλλέας Γεωργίου, Νίκος Ανδρεαδάκης, Γιάννης Δουλγεράκης, Ηλίας Κοπανάκης
Παραδοσιακοί Χοροί: Σύλλογος Μακεδόνων Νομού Χανίων “Ο Μέγας Αλέξανδρος”
Η ύδρευση στην πόλη των Χανίων υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα θέματα που απασχολούσαν τις Δημοτικές Αρχές αλλά και την Αστυνομία. Η έναρξη των σχετικών έργων ξεκίνησε κατά το 1900 με την κατασκευή κεντρικής δεξαμενής με δίκτυο διανομής νερού στην παλιά πόλη και στα μικρά ακόμη τότε τείχη επεκτάσεως.
Τα έργα που είχαν εφαρμοστεί εκείνη την εποχή, όπως είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα Πατρίς στις 21 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, είναι τα σχέδια του Γεν. Επιθεωρητή των Δημ. Έργων της Ελλάδας κ. Α. Σούλη και αφορούν την κατασκευή υδραγωγείου της πόλης των Χανίων. Τα σχέδια αυτά αφορούσαν στην κατασκευή των αναγκαίων έργων της μεταφοράς των νερών της περιοχής των Μπουτσουριανών μέσω εξωτερικού υδραγωγείου, υδαταποθήκης, διοχετευτικού δικτύου εντός της πόλεως των Χανίων και υδαταγωγού σωλήνα από την υδαταποθήκη μέσω της μεγάλης οδού των Δικαστηρίων – Χαλέπας – Ανακτόρων μέχρι του Μεϊντανιού. Θέση για την ίδρυση της υδαταποθήκης όρισαν τον λόφο του Αγίου Ιωάννη λόγω του επαρκούς ύψους ώστε να δίδεται η δυνατότητα της παροχής νερού στο Μεϊντάνι, την υψηλότερη συνοικία της Χαλέπας. Η συνολική δαπάνη για την κατασκευή των έργων αυτών ανέρχονταν στις 456.347 χρυσές δραχμές. Από αυτές οι 218 χιλ. θα δαπανούνταν για το εξωτερικό υδραγωγείο, οι 78 χιλ. για την υδαταποθήκη και οι 147 χιλ. για τους διοχετευτικούς σωλήνες του δικτύου.
Η κατασκευή του επιβλητικού πέτρινου κτιρίου της Δεξαμενής του Αη-Γιάννη, το οποίο δεσπόζει επάνω σ’ ένα μικρό λόφο της συνοικίας του Αη Γιάννη της πόλης των Χανίων, ξεκίνησε το 1913 και ολοκληρώθηκε το 1927 επί Δημαρχίας Εμμανουήλ Π. Μουντάκη. Η έκταση στην οποία οικοδομήθηκε, δωρήθηκε το 1905 από τον Γεώργιο Θ. Σγουρό, σύζυγο της Μαρίας-Αικατερίνης, ανιψιάς του Αλεξάνδρου Β΄ των Ρωμανώφ, για την κατασκευή της υδατοδεξαμενής από την οποία θα υδρεύονταν η πόλη.
Κατά τον σχεδιασμό της δεξαμενής ακολουθήθηκαν τα αρχιτεκτονικά και μορφολογικά πρότυπα που χαρακτηρίζουν τα σημαντικά ειδικά, δημόσια ή ιδιωτικά, κτίρια της εποχής της Κρητικής Πολιτείας. Λόγω της σπουδαιότητας του έργου επιστρατεύθηκαν για την ανέγερσή του και οι καλύτεροι τεχνίτες της περιοχής, ενώ για τον σχεδιασμό του κτιρίου εργάστηκε ο αρχιτέκτονας Α. Μουντάκης, ο οποίος είχε εργαστεί και για την κατασκευή της Δημοτικής Αγοράς των Χανίων.
Ενα ραδιοφώνικο αφιέρωμα στην άλωση της Κωνσταντινούπολης απο τον τουρκολόγο-ιστορικο κ. Νεκτάριο Νικολακάκη στα πλέσια της εκπομπής
«Νεανικές Ανησυχίες» .
Είναι η Αγάπη φονικό που ζωντανό σε αφήνει
Είναι η Αγάπη ξενιτιά που παίρνει το παιδί σου,
Μα κάθε μέρα καρτερεί μη και γυρίσει πίσω
Είν’ η Αγάπη χείμαρρος που χυμά και σε συντρίβει
Είν’ η Αγάπη όνειρο που θέλεις για να τρέξεις, μα απ’ τη γη τα πόδια σου δεν λεν να ξεκολλήσουν.
Αγάπη είναι ν’ αγαπάς όποια πληγή σου ανοίγει,
Αγάπη είναι η μοναξιά που πρέπει στον καθένα,
Αγάπη είναι να κοιτάς την πόρτα ολοένα
Αγάπη είναι να μιλάς στα φύλλα και στα δέντρα,
Στις πέτρες, στα τριαντάφυλλα, στους τοίχους, στα ταβάνια
Οι Καταθέσεις Ψυχής έχουν προσκεκλημένο τον Πρωτ. Βασίλειο Φραγκιαδάκη σε μία συνέντευξη στο πνεύμα τον ημερών μας! Η εκπομπή πραγματεύεται την αξία που έχει το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως στον άνθρωπο, όπου ο πνευματικός π. Βασίλειος μας καθοδηγεί με τις συμβουλές του.
Ονομάστηκε «εορτή της Ορθοδοξίας» ως «νίκη της αληθούς Πίστεως», που προσφέρεται στον άνθρωπο ως δυνατότητα σωτηρίας, δηλαδή θέωσης. Η Ορθοδοξία είναι, σύμφωνα με τον αγιοπατερικό χαρακτηρισμό, «εργαστήριον αγιότητος», δηλαδή «εργοστάσιο παραγωγής Αγίων», ανθρώπων μεταμορφωμένων μέσα στη Θεία Χάρη, για να μπορούν να ζουν ως συν – άνθρωποι, ικανοί να δημιουργήσουν σχέσεις ισότητας και αδελφοσύνης. Όπου δε σώζεται αυτός ο άνθρωπος, ούτε αυθεντική κοινωνία μπορεί να υπάρξει. Στην Ορθοδοξία – όταν και όπου υπάρχει – σώζεται ένα τρισορθογώνιο σύστημα αναφοράς στο Θεό, το συνάνθρωπο και τον εαυτό μας, που συνιστά την ενότητα και ακεραιότητα του ανθρώπου (=σαότης/σωτηρία). Στην Ορθοδοξία των Αγίων μας δε σώζεται κανείς ατομικά, αλλά «διά του πλησίον». Αυτά γιορτάζουμε σήμερα…
Τη Κυριακή τελέστηκε στην Ιερά Μονή Μαχαιρά το ετήσιο μνημόσυνο του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, Γρηγόρη Αυξεντίου.
Επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε ο πρέσβης της Ελλάδας, Βασίλης Παπαϊωάννου.
«Το Πρωτοχρονιάτικο Παραμύθι (2011) είναι η τέταρτη κατά σειρά ταινία μικρού μήκους από τη Θεατρική – Κινηματογραφική Ομάδα της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας & Αποκορώνου. Πρόκειται για διασκευή του ομώνυμου διηγήματος της Πηνελόπης Δέλτα.
Στο Πρωτοχρονιάτικο Παραμύθι, η Π. Δέλτα μεταφέρει το κλασικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» στην ελληνική ορθόδοξη παράδοση, με το ζωντανό Άγιο Βασίλη στο κέντρο της εορτής της Πρωτοχρονιάς.
Μέσα στην ιστορία μας, η παγωνιά του χειμώνα συνυπάρχει με τη ζεστασιά των Χριστουγέννων. Αναδεικνύεται η αξία της αγάπης, της παρηγοριάς και της οικογενειακής θαλπωρής, αλλά και η τραγικότητα της απουσίας τους. Η αναζήτηση των ηρώων για τη χαρά εκείνη που δεν τελειώνει, και η ελπίδα που ανθίζει ακόμα και στις δυσκολότερες των καταστάσεων.
(Eπαναδημοσίευση λόγο διαγραφης κατα λάθος)
Τραγουδούν και χορεύουν για τους Έλληνες επισκέπτες στο σχολείο τους στο Monde της Ουγκάντας το 2006.
Το σχολείο, η Εκκλησία, μια φάρμα, ένα αγρόκτημα και ένα ιατρικό κέντρο είναι προσφορά των Ελλήνων που ξέρουν να αγαπούν και πιστεύω είναι οι ίδιοι που τώρα βοηθούν τους συμπατριώτες τους.
mannio commented on Τραγουδούν και χορεύουν για τους Έλληνες.
χαχα….Ωραίο το βιντεάκι!Γελάω γιατί μου θύμισε ένα ανέκδοτο που κυκλοφορούσε το Σεπτέμβρη που αργούσαν τα βιβλία και τα παίρνανε σε cd! «Η δασκάλα στην Ουγκάντα μοιράζει τα βιβλία στα παιδιά και κάποιοι δεν τα προσέχουν καθόλου και τότε η δασκάλα λέει: Παιδιά τα βιβλία τα προσέχουμε γιατί κάποια παιδάκια στην Ελλάδα δεν παίρνουν καθόλου βιβλία!»( αλά «κάποια παιδάκια στην Ουγκάντα πεινάνε» που λέμε συχνά…)
