15 σκέψεις σχετικά με το “Κλείστε τα φώτα, φωτίζει η φωτιά…”
«Την πόλη την διέλυσαν. Την αγορά την διέλυσαν. Επέλεξαν παραδοσιακά κτίρια επίτηδες και τα έκαψαν. Να γνωρίζουν αυτά τα καθάρματα ότι, όταν έρθει η ώρα, τις κουκούλες τους θα τις κατεβάσω.
Γιατί πρέπει να βγουν οι κουκούλες, για να δούμε όχι μόνο αυτοί ποιοι είναι, αλλά και ποιοι κρύβονται από πίσω τους, οι οποίοι δε θέλουν να μπορεί, να έχει το δικαίωμα ο Ελληνικός λαός να εκφράζεται ελεύθερα», σημείωσε ο Αντώνης Σαμαράς.
μην ανησυχείτε θα κατεβάσει κουκούλες ο Σαμαράς! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!
πόσο καραγκιόζηδες;;; άπειρο!
…κι αν νιώθεις σήμερα κι εσύ
πως έχεις μέσα σου στεγνώσει
και καεί,
το καμένο χώμα βγάζει
έτσι και πέσει μια βροχή
τα ωραιότερα λουλούδια
που`χω δει…»
ματ – κουκουλοφόρoι…
κουκουλοφόροι – επιχειρηματίες του κέντρου…
πολίτες – ματ…
ιδιωτικοί υπάλληλοι – δημόσιοι υπάλληλοι…
χαμηλόμισθοι – υψηλόμισθοι…
… λαός – πολιτικοί…
φτωχοί – πλούσιοι…
ψευτοαριστεροί – ακροδεξιοί…
Θα μπορούσα να συνεχίσω και να γράψω κι άλλα ζευγάρια που μαλώνουν
σε συζητήσεις στους δρόμους, στα παράθυρα…
Πόσο στενόμυαλοι όμως, όσοι βρίσκουν παντού εχθρούς…
Σε τέτοιες περιόδους η ανωτερότητα και η καλλιέργεια του πνεύματος φαίνεται από το πόσο ψύχραιμα μπορεί να βλέπει κανείς τα πράγματα… Πόσο διατεθειμένος είναι να βάλει τον ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ του ΑΓΩΝΑ για να ανορθωθεί μια κοινωνία που πάσχει όχι από έλλειψη οικονομικών πόρων τόσο, όσο από περίσσευμα καρδιάς…
Τα πράγματα έχουν φτάσει σ’ αυτό το σημείο…
Δε με νοιάζει γιατί, δε με νοιάζει ποιος φταίει…
Αυτός ο απολογισμός ίσως γίνει αργότερα.
Αυτό που προέχει τώρα είναι να βρούμε μια λύση, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ο καθένας από τη θέση του…
Δε θέλω να ανήκω πουθενά.
Θα μπω αύριο στην τάξη με χαμόγελο και θα πω στα παιδιά πως όλα θα πάνε καλά.
Μπορεί να ζοριστούμε λίγο αλλά στο τέλος όλα ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ να πάνε καλά…
Υ.Γ. Αυτό που με φοβίζει δεν είναι το να μου μειώσουν το μισθό, να στενευτώ οικονομικά… Περισσότερο απ’ όλα με τρομάζει ο συνάνθρωπός μου, που δε σκέφτεται ψύχραιμα… Όπου κι αν ανήκει… (Ιωάννα Β.)
μια από τις πιο δυνατές αναρτήσεις που είδα σήμερα στο διαδίκτυο…
Πραγματικά ξεχωριστή ανάρτηση. Κάτι όμως λείπει… Πώς θα τα κάνουμε όλα να πάνε καλά; Ναι, να απλώσουμε τα πανιά μας. Χρειάζεται όμως και Άνεμος. Άνεμος βιαίας πνοής. Ο συνδυασμός θα ξεκολλήσει το καράβι και θα το σπρώξει μπροστά. Ποιος είναι ο Άνεμος; Αν χρειάζεται ας απαντήσει ο επόμενος.
Άναυδους άφησε η μαρτυρία του ιδιοκτήτη του ιστορικού σινεμά «Άστυ», Γιώργου Στεργιάκη ο οποίος μιλώντας στο δημοτικό ραδιόφωνο Αθήνα 9,84 δήλωσε ότι οι κουκουλοφόροι του ζήτησαν χρήματα για να μην κάψουν τον κινηματογράφο.
εμένα αυτό που με πληγώνει περισσότερο είναι η θλίψη στα μάτια των παιδιών που κάθε φόρα περιμένουν πως θα μπορέσουν να εκφραστούν. Κατεβαίνουν με όλη τους την δύναμη και την ζωντάνια και γυρίζουν με κόκκινα μάτια από τα χημικά και την στεναχώρια. Κάθε φορά αυτό το θέαμα μου ραγίζει την καρδιά γιατί κι εγώ το έχω νοιώσει αυτό το «άδειασμα». Μήπως πρέπει πια να σκεφτούμε άλλους τρόπους δράσης καθημερινούς, που δεν μας γεμίζουν το μάτι αλλά που τελικά μπορούν να μας στερεώσουν στα πόδια μας? Το σύστημα το συμφέρει απλά να ξεσπάμε κι όχι να δημιουργούμε.Γιατί να μην περάσουμε το μήνυμα πως μπορούμε να στηρίξουμε την Ελλάδα εμπράκτως? Τα λέω αυτά γιατί πια δεν μπορώ αυτό το παιχνίδι , το ίδιο κάθε φορά. Και γιατί δεν μου αρέσει να βλέπω να παίζουν με την αγνή πρόθεση του κόσμου να εκφράσει την γνώμη του.
Ανακατεμμένα συλλαλλητήρια γιόκ. Δεν βγαίνει τίποτε. Αντί να κλαίμε από τα δακρυγόνα, ας κλάψουμε στην προσευχή μας. Αυτό το κλάμμα της αγάπης (καμμιά σχέση με συναισθηματισμούς και απογοητεύσεις) κρύβει μεγάλη δύναμη. Γίνεται τσουνάμι και ξεπλένει όλη τήν βρώμα. Και την εσωτερική και την εισαγόμενη. Αν πιάσουμε και λίγο το κομποσχοίνι, σεισμός θά γίνει…
Χτές έβλεπα τις εικόνες καταστροφής στην τηλεόραση, 3000 χλμ μακρυά από την Αθήνα……. καταπίεσα τις αναμνήσεις που αξιώθηκα να αποκτήσω σ΄αυτή την πόλη, γιατί θα ξέσπουσα σίγουρα στο κλάμα. Σήμερα στη δουλειά, ένας γερμανός συνάδελφος, γυρνάει και μου λέει. „Α, οι πάλιο Έλληνες, εσύ που είσαι μία απ΄αυτούς, μπορείς να πείς στους δικούς σου εκεί κάτω να εξαφανιστείτε επιτέλους. Χώρα δεν έχετε που δεν έχετε, εσείς τι γυρεύετε ακόμα;;;“ κερδίζοντας την έγκριση των γύρω του.
Έμεινα! Δεν είπα τίποτα. Ελλάδα μου, πρώτη φορά δεν μου βγήκε λέξη. Σήμερα δεν μπόρεσα να σε στηρίξω. Τόσο αδικία πια Θεέ μου;;;
Γύρισα σπίτι…και τότε ξέσπασα πραγματικά…μπρος στα συντρίμια σου Ελλάδα, εγω μικρή, αδύναμη … μακρυά, μη μπορώντας να σε βοηθήσω…..το μόνο που έχω να πω Πατρίδα μου γλυκιά…
….»Αν βουληθώ, αν βουληθώ
να σ’ αρνηθώ
να σ’ απολησμονήσω
να μην εβρώ νερό να πιω
μη ρούχο να φορήσω»…
Να ξέρεις δεν είσαι η μόνη…
θύμισε στον συνάδελφο πόσους σκότωσαν οι δικοί του….
θύμισέ του ότι ακόμα μας χρωστάνε…βλ.δάνεια παγκοσμίου πολέμου
θύμισέ του από ποιον ξεκίνησε η Αναγέννηση…βλ.Βυζάντιο
θύμισέ του ή μάλλον πες του με τί επιτόκιο παίρνουμε αυτά τα δάνεια…
& τέλος πες του ότι έρχεται και η σειρά τους…
& θυμίσου ότι σκοτώθηκαν οι δικοί μας για να είμαστε ελεύθεροι…!
& ότι αν πεινάσουμε και λίγο θα είναι μια πολύ μικρή θυσία μπροστά σε αυτήν των προγόνων μας…!!!
Ο Γερμανός θα δικαιούται ίσως να μιλήσει από το 2940 μ.Χ. και μετά. Εάν και εφόσον αποδείξει στην πορεία ότι κατάφερε να αποτοξινωθεί από τον φασισμό και τα κτηνώδη ένστικτα. Μέχρι τότε σε Γερμανό που τολμά να ανοίγει τό στόμα του και νά επικρίνει άλλους δεν νομίζω ότι αξίζει να απαντάς. Χαμένα λόγια. Δε λέω να τον περιφρονήσεις σαν άνθρωπο. Αλλά μη μπαίνεις στον αλαζονικό καί τυφλό παραλογισμό του.
Γενικότερα μην πέφτουμε στήν παγίδα της αντιπαράθεσης. Νά παίξουμε στον δικό μας ρυθμό. Την δική μας μελωδία. Αυτήν πού έρχεται από ψηλά. Αυτήν πού εμπνέει καί ενθουσιάζει κάθε άνθρωπο. Αυτήν πού μπορεί νά βοηθήσει όλους, ακόμη και τους απογόνους των Ούνων και των Βανδάλων κάποτε να χαμογελάσουν ειλικρινά και ζεστά.
1,2,3, πάμε όλοι μαζί…
Εναλλακτικά ας πλύνει το στόμα του με ακουαφόρτε και μετά, αν μπορεί, ας μιλήσει γιά τήν Ελλάδα. Τελικά έμειναν Ούνοι. Θλιβερή διαπίστωση. Δική τους επιλογή. Την σεβόμαστε. Αλλά όχι και να κάνουν τόν δάσκαλο. Αιδώς Ντοιτσλαντάκια!!!
Ντίνα τήν δουλειά σου. Άστους νά βράζουν στό ζουμί της ζήλειας τους. Εμεις αγαπημένοι μέσα στην φτώχεια μας. Αυτή την φτώχεια αρχίζω και την γουστάρω πολύ… Θα βγάλει πολύ κέρδος. Άκου που σού λέω…
Μπορείς πάντως λίγο να τον τσουρουφλίσεις τον «κύριο» συνάδελφο. Γράφεις ένα σημειωματάκι πιπεράτο που να λέει πάνω-κάτω: «Αγαπητέ …. Τις κρίσεις σου για την πατρίδα μου στις επιστρέφω γιατί πραγματικά με έπεισες ότι σας ανήκουν. Τί είναι Ελλάδα μάλλον ποτέ δεν θα το καταλάβεις. Το πρόβλημα είναι μέσα σου. Τουλάχιστον μην το βγάζεις μέ τόσο νεοναζιστικό τρόπο. Με πολλή συμπάθεια. Ντίνα.»
Το γράφεις πρώτα ελληνικά και αποκάτω η γερμανική μετάφραση με υποσημείωσι: «Επειδή δεν ξέρεις ελληνικά διάβασέ το απο την μετάφραση».
Δώστου ευχές κι από μας για καλή… χώνεψη.
Να σού θυμίσω ένα τραγούδι του Σταμάτη Σπανουδάκη. «Σαν άνεμος που τρέχει με ορμή, μπήκες στη ζωή μου. Κύριε η φωνή σου ακούγεται κοντά μας κι είναι η ελπίδα ζωντανή φαίνεσαι μπροστά μας». Μαζί Του περιπετειώδες, αλλά τέλειο ταξίδι. Τα’ χει όλα. Φουρτούνες, κύμματα, συγκρούσεις, προσωρινά βυθίσματα, εκπληκτικές διαδρομές, αξέχαστες εμπειρίες… Πόνος και χαρά εναλάσσονται, χωρίς ποτέ να χάνεται η ελπίδα. Όσο για το τέλος; Τότε αρχίζει η μεγάλη γιορτή. Ευχήσου νά ‘μαστε όλοι εκεί!
Αντι-ρήσεις 
«Την πόλη την διέλυσαν. Την αγορά την διέλυσαν. Επέλεξαν παραδοσιακά κτίρια επίτηδες και τα έκαψαν. Να γνωρίζουν αυτά τα καθάρματα ότι, όταν έρθει η ώρα, τις κουκούλες τους θα τις κατεβάσω.
Γιατί πρέπει να βγουν οι κουκούλες, για να δούμε όχι μόνο αυτοί ποιοι είναι, αλλά και ποιοι κρύβονται από πίσω τους, οι οποίοι δε θέλουν να μπορεί, να έχει το δικαίωμα ο Ελληνικός λαός να εκφράζεται ελεύθερα», σημείωσε ο Αντώνης Σαμαράς.
μην ανησυχείτε θα κατεβάσει κουκούλες ο Σαμαράς! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!
πόσο καραγκιόζηδες;;; άπειρο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
…κι αν νιώθεις σήμερα κι εσύ
πως έχεις μέσα σου στεγνώσει
και καεί,
το καμένο χώμα βγάζει
έτσι και πέσει μια βροχή
τα ωραιότερα λουλούδια
που`χω δει…»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ματ – κουκουλοφόρoι…
κουκουλοφόροι – επιχειρηματίες του κέντρου…
πολίτες – ματ…
ιδιωτικοί υπάλληλοι – δημόσιοι υπάλληλοι…
χαμηλόμισθοι – υψηλόμισθοι…
… λαός – πολιτικοί…
φτωχοί – πλούσιοι…
ψευτοαριστεροί – ακροδεξιοί…
Θα μπορούσα να συνεχίσω και να γράψω κι άλλα ζευγάρια που μαλώνουν
σε συζητήσεις στους δρόμους, στα παράθυρα…
Πόσο στενόμυαλοι όμως, όσοι βρίσκουν παντού εχθρούς…
Σε τέτοιες περιόδους η ανωτερότητα και η καλλιέργεια του πνεύματος φαίνεται από το πόσο ψύχραιμα μπορεί να βλέπει κανείς τα πράγματα… Πόσο διατεθειμένος είναι να βάλει τον ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ του ΑΓΩΝΑ για να ανορθωθεί μια κοινωνία που πάσχει όχι από έλλειψη οικονομικών πόρων τόσο, όσο από περίσσευμα καρδιάς…
Τα πράγματα έχουν φτάσει σ’ αυτό το σημείο…
Δε με νοιάζει γιατί, δε με νοιάζει ποιος φταίει…
Αυτός ο απολογισμός ίσως γίνει αργότερα.
Αυτό που προέχει τώρα είναι να βρούμε μια λύση, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ο καθένας από τη θέση του…
Δε θέλω να ανήκω πουθενά.
Θα μπω αύριο στην τάξη με χαμόγελο και θα πω στα παιδιά πως όλα θα πάνε καλά.
Μπορεί να ζοριστούμε λίγο αλλά στο τέλος όλα ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ να πάνε καλά…
Υ.Γ. Αυτό που με φοβίζει δεν είναι το να μου μειώσουν το μισθό, να στενευτώ οικονομικά… Περισσότερο απ’ όλα με τρομάζει ο συνάνθρωπός μου, που δε σκέφτεται ψύχραιμα… Όπου κι αν ανήκει… (Ιωάννα Β.)
μια από τις πιο δυνατές αναρτήσεις που είδα σήμερα στο διαδίκτυο…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πραγματικά ξεχωριστή ανάρτηση. Κάτι όμως λείπει… Πώς θα τα κάνουμε όλα να πάνε καλά; Ναι, να απλώσουμε τα πανιά μας. Χρειάζεται όμως και Άνεμος. Άνεμος βιαίας πνοής. Ο συνδυασμός θα ξεκολλήσει το καράβι και θα το σπρώξει μπροστά. Ποιος είναι ο Άνεμος; Αν χρειάζεται ας απαντήσει ο επόμενος.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η φωτογραφία προτάθηκε για τον διαγωνισμό;
που είσαι Νέρωνα να ζηλέψεις;
απογοήτευση παντού…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άναυδους άφησε η μαρτυρία του ιδιοκτήτη του ιστορικού σινεμά «Άστυ», Γιώργου Στεργιάκη ο οποίος μιλώντας στο δημοτικό ραδιόφωνο Αθήνα 9,84 δήλωσε ότι οι κουκουλοφόροι του ζήτησαν χρήματα για να μην κάψουν τον κινηματογράφο.
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=34215&Itemid=170
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
εμένα αυτό που με πληγώνει περισσότερο είναι η θλίψη στα μάτια των παιδιών που κάθε φόρα περιμένουν πως θα μπορέσουν να εκφραστούν. Κατεβαίνουν με όλη τους την δύναμη και την ζωντάνια και γυρίζουν με κόκκινα μάτια από τα χημικά και την στεναχώρια. Κάθε φορά αυτό το θέαμα μου ραγίζει την καρδιά γιατί κι εγώ το έχω νοιώσει αυτό το «άδειασμα». Μήπως πρέπει πια να σκεφτούμε άλλους τρόπους δράσης καθημερινούς, που δεν μας γεμίζουν το μάτι αλλά που τελικά μπορούν να μας στερεώσουν στα πόδια μας? Το σύστημα το συμφέρει απλά να ξεσπάμε κι όχι να δημιουργούμε.Γιατί να μην περάσουμε το μήνυμα πως μπορούμε να στηρίξουμε την Ελλάδα εμπράκτως? Τα λέω αυτά γιατί πια δεν μπορώ αυτό το παιχνίδι , το ίδιο κάθε φορά. Και γιατί δεν μου αρέσει να βλέπω να παίζουν με την αγνή πρόθεση του κόσμου να εκφράσει την γνώμη του.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ανακατεμμένα συλλαλλητήρια γιόκ. Δεν βγαίνει τίποτε. Αντί να κλαίμε από τα δακρυγόνα, ας κλάψουμε στην προσευχή μας. Αυτό το κλάμμα της αγάπης (καμμιά σχέση με συναισθηματισμούς και απογοητεύσεις) κρύβει μεγάλη δύναμη. Γίνεται τσουνάμι και ξεπλένει όλη τήν βρώμα. Και την εσωτερική και την εισαγόμενη. Αν πιάσουμε και λίγο το κομποσχοίνι, σεισμός θά γίνει…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χτές έβλεπα τις εικόνες καταστροφής στην τηλεόραση, 3000 χλμ μακρυά από την Αθήνα……. καταπίεσα τις αναμνήσεις που αξιώθηκα να αποκτήσω σ΄αυτή την πόλη, γιατί θα ξέσπουσα σίγουρα στο κλάμα. Σήμερα στη δουλειά, ένας γερμανός συνάδελφος, γυρνάει και μου λέει. „Α, οι πάλιο Έλληνες, εσύ που είσαι μία απ΄αυτούς, μπορείς να πείς στους δικούς σου εκεί κάτω να εξαφανιστείτε επιτέλους. Χώρα δεν έχετε που δεν έχετε, εσείς τι γυρεύετε ακόμα;;;“ κερδίζοντας την έγκριση των γύρω του.
Έμεινα! Δεν είπα τίποτα. Ελλάδα μου, πρώτη φορά δεν μου βγήκε λέξη. Σήμερα δεν μπόρεσα να σε στηρίξω. Τόσο αδικία πια Θεέ μου;;;
Γύρισα σπίτι…και τότε ξέσπασα πραγματικά…μπρος στα συντρίμια σου Ελλάδα, εγω μικρή, αδύναμη … μακρυά, μη μπορώντας να σε βοηθήσω…..το μόνο που έχω να πω Πατρίδα μου γλυκιά…
….»Αν βουληθώ, αν βουληθώ
να σ’ αρνηθώ
να σ’ απολησμονήσω
να μην εβρώ νερό να πιω
μη ρούχο να φορήσω»…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να ξέρεις δεν είσαι η μόνη…
θύμισε στον συνάδελφο πόσους σκότωσαν οι δικοί του….
θύμισέ του ότι ακόμα μας χρωστάνε…βλ.δάνεια παγκοσμίου πολέμου
θύμισέ του από ποιον ξεκίνησε η Αναγέννηση…βλ.Βυζάντιο
θύμισέ του ή μάλλον πες του με τί επιτόκιο παίρνουμε αυτά τα δάνεια…
& τέλος πες του ότι έρχεται και η σειρά τους…
& θυμίσου ότι σκοτώθηκαν οι δικοί μας για να είμαστε ελεύθεροι…!
& ότι αν πεινάσουμε και λίγο θα είναι μια πολύ μικρή θυσία μπροστά σε αυτήν των προγόνων μας…!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο Γερμανός θα δικαιούται ίσως να μιλήσει από το 2940 μ.Χ. και μετά. Εάν και εφόσον αποδείξει στην πορεία ότι κατάφερε να αποτοξινωθεί από τον φασισμό και τα κτηνώδη ένστικτα. Μέχρι τότε σε Γερμανό που τολμά να ανοίγει τό στόμα του και νά επικρίνει άλλους δεν νομίζω ότι αξίζει να απαντάς. Χαμένα λόγια. Δε λέω να τον περιφρονήσεις σαν άνθρωπο. Αλλά μη μπαίνεις στον αλαζονικό καί τυφλό παραλογισμό του.
Γενικότερα μην πέφτουμε στήν παγίδα της αντιπαράθεσης. Νά παίξουμε στον δικό μας ρυθμό. Την δική μας μελωδία. Αυτήν πού έρχεται από ψηλά. Αυτήν πού εμπνέει καί ενθουσιάζει κάθε άνθρωπο. Αυτήν πού μπορεί νά βοηθήσει όλους, ακόμη και τους απογόνους των Ούνων και των Βανδάλων κάποτε να χαμογελάσουν ειλικρινά και ζεστά.
1,2,3, πάμε όλοι μαζί…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εναλλακτικά ας πλύνει το στόμα του με ακουαφόρτε και μετά, αν μπορεί, ας μιλήσει γιά τήν Ελλάδα. Τελικά έμειναν Ούνοι. Θλιβερή διαπίστωση. Δική τους επιλογή. Την σεβόμαστε. Αλλά όχι και να κάνουν τόν δάσκαλο. Αιδώς Ντοιτσλαντάκια!!!
Ντίνα τήν δουλειά σου. Άστους νά βράζουν στό ζουμί της ζήλειας τους. Εμεις αγαπημένοι μέσα στην φτώχεια μας. Αυτή την φτώχεια αρχίζω και την γουστάρω πολύ… Θα βγάλει πολύ κέρδος. Άκου που σού λέω…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μπορείς πάντως λίγο να τον τσουρουφλίσεις τον «κύριο» συνάδελφο. Γράφεις ένα σημειωματάκι πιπεράτο που να λέει πάνω-κάτω: «Αγαπητέ …. Τις κρίσεις σου για την πατρίδα μου στις επιστρέφω γιατί πραγματικά με έπεισες ότι σας ανήκουν. Τί είναι Ελλάδα μάλλον ποτέ δεν θα το καταλάβεις. Το πρόβλημα είναι μέσα σου. Τουλάχιστον μην το βγάζεις μέ τόσο νεοναζιστικό τρόπο. Με πολλή συμπάθεια. Ντίνα.»
Το γράφεις πρώτα ελληνικά και αποκάτω η γερμανική μετάφραση με υποσημείωσι: «Επειδή δεν ξέρεις ελληνικά διάβασέ το απο την μετάφραση».
Δώστου ευχές κι από μας για καλή… χώνεψη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@Μάριος….Ό ανεμός;;; ΕΜΕΙΣ!!!!!!!!! Ας μεταδώσουμε αισιοδοξία ό,τι όλα θα πάνε καλά και στους γύρω μας. Μην κάνουμε το χατίρι στούς ισχυρούς!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να σού θυμίσω ένα τραγούδι του Σταμάτη Σπανουδάκη. «Σαν άνεμος που τρέχει με ορμή, μπήκες στη ζωή μου. Κύριε η φωνή σου ακούγεται κοντά μας κι είναι η ελπίδα ζωντανή φαίνεσαι μπροστά μας». Μαζί Του περιπετειώδες, αλλά τέλειο ταξίδι. Τα’ χει όλα. Φουρτούνες, κύμματα, συγκρούσεις, προσωρινά βυθίσματα, εκπληκτικές διαδρομές, αξέχαστες εμπειρίες… Πόνος και χαρά εναλάσσονται, χωρίς ποτέ να χάνεται η ελπίδα. Όσο για το τέλος; Τότε αρχίζει η μεγάλη γιορτή. Ευχήσου νά ‘μαστε όλοι εκεί!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!