Antirisis
Μην βιάζεσαι, μην ανησυχείς. 
Έχεις έρθει εδώ για λίγο.
Οπότε, κανόνισε να σταθείς για λίγο και να μυρίσεις τα λουλούδια!
(Walter Hagen)
Το διάβασα (προφανώς) και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας! Βέβαια λουλούδια υπάρχουν πολλά. Άλλα έντονα, άλλα διακριτικά άλλα εύοσμα άλλα άοσμα. Το καλύτερο είναι να μην αναλωθείς στο να τα συγκρίνεις αλλά να τα καμαρώσεις σαν σύνολο στο φυσικό τους περιβάλλον.
Το κείμενο είναι απάντηση από το κείμενο τα κόκκινα παπούτσια!https://antirisis.wordpress.com/2010/02/10/%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1/
Ένα ζευγάρι μαύρα, «γυάλινα» παπούτσια, μια τσάντα Sarah Kay, ένα πήλινο βάζο-πόδι και κάποια ακόμη έκτακτα δωράκια-έκπληξη έρχονται στο μυαλό μου από το μακρινό παρελθόν, δίχως να έχει ξεφτίσει η θύμησή τους, χωρίς να χάσει σε κάτι, εκείνο το ξάφνιασμα της τότε απροσδόκητης εμφάνισής τους… Όλα αυτά φυλαγμένα στη σοφίτα του μυαλού’ τα ρήματα αργά αργά φτάνουν έξω από τη μικρή πόρτα της κρυψώνας τους’ ένας πέπλος τα σκεπάζει και πάνω τους τριμμένα αποτυπώματα… Το καρουζέλ των αναμνήσεων αρχίζει να παίρνει ζωή και η Polaroid της σκέψης ξεφυλλίζει το άλμπουμ μιας όμορφης, ξένοιαστης και αυθεντικής παιδικής ηλικίας βιωμένης –όπως θα έλεγε και ο Thoreau- ως το μεδούλι της… Αλλά,
Ξέχασα να συστηθώ! Είμαι ένα παιδί της θάλασσας, της αλμύρας, του Φλοίσβου, των καϊκιών και των βοτσάλων. Α, και παιδί των αρωμάτων και των ακουσμάτων. Στον ξύπνιο μου τα ζω, και τα γεύομαι και τα ακούω και στον ύπνο μου τα πλέκω γαϊτανάκι στα όνειρά μου. Όλη μου η ύπαρξη παραδομένη στο χορό των παιδικών αναμνήσεων. Αλήθεια, για χάρη τους ζω, εξαιτίας τους ανασαίνω. Στο Ο του οξυγόνου, στο Ο του κύκλου της ζωής που ξεκινάει σαν Α και στριφογυρίζει σαν μπάλα και καταλήγει στο Ω και ονειρεύεται πάλι το Α… Όχι των απαντήσεων αλλά των ατελείωτων ερωτήσεων.
Έχεις ακούσει ποτέ τον ήχο που κάνουν τα καλαμπόκια το βράδυ καθώς ωριμάζουν;
Έχεις κυνηγήσει πυγολαμπίδες στο σκοτάδι – μέσα σε λιοστάσι – την ώρα που όλοι είναι παραδομένοι στην αγκαλιά του μορφέα και συ στα χέρια της ίδιας της φύσης.
Έχει έρθει ποτέ στο περβάζι του παραθύρου σου ένα σπουργίτι να συντροφεύσει τους στοχασμούς σου;
Έχεις αντικρύσει ποτέ την Ανατολή την ώρα που αυτή βλέπει το φως της ζωής και ένας πετεινός είναι εκεί να την καλημερίσει;
Έχεις νιώσει να κατακτάς τον κόσμο μόνο και μόνο γιατί η κούνια που είναι στεριωμένη στη γέρικη ελιά σου έδωσε την ασφάλεια να δεις τον κόσμο από ψηλά και να ζήσεις μια πρωτόγνωρη αίσθηση ελευθερίας;
Έχεις ξεδιψάσει με χυμό πορτοκαλιού σερβιρισμένο στην ίδια του την φλούδα;
Έχεις ποτέ αποκοιμηθεί πάνω σε τριφύλλι, γιατί σε νανούρισε μια χορωδία τζιτζικιών ένα καυτό μεσημέρι καλοκαιριού;
Έχεις «πονέσει» ποτέ για την γύμνια των δέντρων το φθινόπωρο ή για τη μοναξιά της θάλασσας το χειμώνα;
Έχεις αισθανθεί συγκίνηση με την έκρηξη ζωής την άνοιξη;
Καλώς ήρθες στον κόσμο μου! Στάσου μια στιγμή να ξαποστάσεις! Σε παρέσυρα σε χιλιόμετρα ζωής σε χρόνο ρεκόρ, σε δύο όψεις ενός γυμνού φύλλου χαρτιού… Μα, δυσκολεύτηκα να βρω τις τελείες, αναζήτησα τις άνω τελείες… Ξέμεινε με τα αποσιωπητικά και τα θαυμαστικά!
Ξέρεις γιατί;
Γιατί είναι άνοιξη, γιατί τα αρώματα του περγαμόντου και της φρέζιας και του νάρκισσου και των ζουμπουλιών είναι μεθυστικά και νοσταλγικά και σε υπνωτίζουν.
Γιατί πλησιάζει το Πάσχα και πρέπει να κατεβάσω τα μαύρα «γυάλινα» παπούτσια απ’ τη σοφίτα. Κι ας φοράνε λευκά την Ανάσταση!
Δήμητρα Ν.
Και νομίζω δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να το τραγουδήσεις. Μια πολύ αγαπητή φίλη μου το έστειλε και μου άρεσε τοοσο πολύ!
Ας πάρουμε θάρρος, δύναμη, κουράγιο, ελπίδα, ζωντάνια… Γεια σου ρε Μ.Χ.
Διάβαζα προχτές το παρακάτω απόφθεγμα από το βιβλίο του Ζήσιμου Λορεντζάτου και μόλις το διάβασα είπα: «Ώπα αυτό είναι για μένα» μπορεί ίσως να είναι και για άλλους οπότε είπα να το μοιραστώ και όπως σας φανεί…
Collectanea καταγραφή 857
«Δεν υποφέρω εκείνους όλους που φωνάζουν πως ο άνθρωπος ως τώρα κοιμόταν και τώρα πρέπει να ξυπνήσει (… τώρα που παρουσιάστηκαν αυτοί). Να είσαστε τάχα τόσο ξύπνιοι εσείς που το λέτε;
Αναρωτιέμαι.
Κάθε φορά που το ακούω αυτό γυρίζω από το άλλο πλευρό και ξανακοιμάμαι. Προτιμάω.
(Σκέψη: Όσους δεν κοιμούνται η ελληνική γλώσσα τους λέει ξύπνιους. Παίζει μαζί τους.) »
Χαχαχα νομίζω ότι προσωπικά θα του πρόσφερα αφορμές και λόγους για να κοιμηθεί αρκετά! Τι να πω. Δίκιο έχει και δεν μπορώ παρά να μην πω, πως πολλές φορές μου άρεζε να είμαι «ξύπνιος»! Αλλά…
Από εδώ παίρνουμε το άρθρο, το δημοσιεύουμε και το υποστηρίζουμε…
Η ΜΚΟ «Ζωοδόχος Πηγή» σας προσκαλεί σε μία πρώτη συνάντηση εθελοντών που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 12 Μαρτίου και ώρα 19:00
στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ν. Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου, Μαραθωνομάχων και Βυζαντίου14, Μαρούσι.
Σας βάζω πως κλείνει η παράσταση! Τα λόγια της Τζένης Καρέζη, αληθινά και γεμάτα ελπίδα…
Που δε παίζονται συχνά! Το συγκεκριμένο είναι φτιαγμένο από μερακλήδες νέους…
Φίλε αν αγαπάς τον ευατό σου και την κοινωνία σου σε παρακαλώ να δεις το παρακάτω βίντεο. Αξίζει απ όλες τις απόψεις, διαθέστε απλώς λίγο χρόνο!
Το πήραμε απ εδώ: http://nextok.blogspot.com/2010/08/blog-post_7055.html
Τα σχόλια δικά σας!Μάνα μου Ελλάς
Γράφει ο-η Λουκι Λουκ και τον ευχαριστούμε:)
Μπορεί να μην ξέρουμε να καλλιεργούμε για να βγάλουμε την τροφή μας όμως μπορεί αργά ή γρήγορα να ευχόμαστε να ξέραμε. Αν σε ενδιαφέρει έστω κι από χόμπυ να αρχίσεις την δική σου μικρή ή μεγαλύτερη καλλιέργεια, στη βεράντα, στην ταράτσα, στη λίγη γη που έχεις σπίτι σου σου προτείνω Συνέχεια ανάγνωσης «Μάθε τέχνη κι ασ’ την να κι άμα πεινάσεις πιάσ’ την να!»
Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:
– Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:
– Όντως γράφω για σένα. Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.
Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο. Συνέχεια ανάγνωσης «Το μολύβι»
Γραμμένο από την Μ.Τ.
Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας…
Στις μεγάλες γιορτές (καλή ώρα!) μου έρχονται πολλά ευχετήρια μηνύματα στο κινητό από φίλους ή … «φίλους»!
Αμφιβάλλω αν … ή μάλλον είμαι σχεδόν σίγουρη ότι τα περισσότερα δεν απευθύνονται προσωπικά σε μένα, αλλά … σε πολλούς διαφορετικούς, θα έλεγα και άσχετους μεταξύ τους παραλήπτες. Θα ομολογήσω ότι συνήθως δεν μπαίνω καν στον κόπο να τα διαβάσω ολόκληρα, ιδίως όταν είναι τεραστίων διαστάσεων…! Αφήστε που με μετά ‘πρέπει’ να απαντήσω κιόλας … και φυσικά δεν το κάνω πάντα! Συνέχεια ανάγνωσης «Ευχετήρια sms!»
Καλημερίζω το νέο έτος έχοντας πολλές προσδοκίες… Κι αυτό όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί αυτό που έζησα στις 31 Δεκ. του 11, δεν μου άφησε περιθώρια για κάτι λιγότερο από το να ελπίζω και να πιστεύω για πολλά όμορφα πράγματα!
Λένε 1 εικόνα = Χίλιες λέξεις, όμως θέλω να πιστεύω ότι με ελάχιστες λέξεις θα παρουσιάσω πολλές εικόνες… Συνέχεια ανάγνωσης «Ε ναι το σίγουρο είναι ότι θα είναι ένας καταπληκτικός χρόνος!!!»
Από την ανταποκρίτρια στις Σέρρες!!!
Σήμερα (28-12-11) στους κεντρικούς πεζόδρομους της πόλης των Σερρών ήχησαν τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα με μια πρωτότυπη συνοδεία κρουστών!
Ερώτηση που γίνεται κυρίως μεταξύ γυναικών αυτές τις ημέρες… και βεβαίως αφορά ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ, καλλυντικά και δε συμμαζεύεται…!
Πολλές φορές μ’ έχουν ρωτήσει οι φίλες μου: «Τι θα φορέσεις τα Χριστούγεννα;» και όταν τις απαντώ ότι θα φορέσω αυτά που φορούσα και πέρσυ ή αυτά που φοράω κάθε Κυριακή … παραξενεύονται! Συνέχεια ανάγνωσης «Christmas Shopping Therapy»
Αφορμή γι αυτό το άρθρο ήταν αυτή η φωτογραφία δίπλα… Μια εικόνα χίλιες λέξεις… και πως θα μπορούσαμε να ξυπνήσουμε καλύτερα από ένα παιδί που είναι χαρούμενο και απαιτεί κι ο κόσμος να χαμογελάσει…
Ίσως εμείς οι «μεγάλοι» να μην έχουμε τον αντίστοιχο τσαμπουκά! Με το που δω κάποιον μουντρούχλο δεν έχω το θάρρος να του φωνάξω: «Χαμογέλα ρεεεεε». Συνήθως θα πάρω ένα ύφος «κατανόησης» και μια εικόνα προσώπου που θα λέει καταλαβαίνω! Τι να καταλάβω; Ότι τα έχουμε όλα και όλη την ώρα γκρινιάζουμε;;; Συνέχεια ανάγνωσης «Χαμογέλα ρεεε»
Χρόνια καλά σε όλους, θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ μόνο 2 σκέψεις…
Κόσμος περνά… Γοργά στο δρόμο… ντυμένος στα «καλά», φορώντας χαμόγελο και κρατώντας δώρα, φαγητά, λουλούδια και ότι θέλει ο ανθρώπινος νους να φανταστεί…
Εξ αρχής σε ενημερώνω δεν έχω κάποιο θέμα με την όλη εικόνα την συγκεκριμένη αλλά θέλω να σταθώ να εντοπίσω τι κρύβεται πίσω απ όλα αυτά. Σήμερα μέρα γιορτινή και όλος ο κόσμος εύχεται, Συνέχεια ανάγνωσης «Εορτή!»
Σας παραθέτω τα λόγια από το βίντεο, αλλά και το ίδιο το βίντεο από ένα δημοσιογράφο για το τι είναι το κούρεμα του χρέους…. και με λίγα λόγια αποδεικνύει οτι μας είπαν να κουρευτούμε μόνοι μας!!! Συνέχεια ανάγνωσης «Ε και λίγο οικονομικά για να ξεκαθαρίζει το τοπίο…»
Αντι-ρήσεις 