Η σιωπή της Αγάπης

«Είτε συγκεντρώσεις όλη την προσοχή σου σε ένα στρουμπουλό τριαντάφυλλο, είτε στα μάτια ενός σκύλου, είτε στον τρόπο που κινούνται τα αστέρια ή τα σύννεφα, είτε στη μαγική δαντελένια φιγούρα των δέντρων που διαγράφεται στο νυχτερινό ουρανό όταν τα κοιτάς ξαπλωμένος, είτε ταξιδέψεις πολύ και πετάξεις πάνω από τη γη νιώθοντας για λίγο εξωγήινος θα καταλήξεις στο ίδιο συμπέρασμα: Ότι οι φόβοι και το χάος είναι μια ψευδαίσθηση και πίσω από όλα βρίσκεται μια απέραντη θάλασσα αγάπης σαν μήτρα που μας περιέχει όλους και όλα.
Αυτό το αιώνιο μαύρο, το γεμάτο πλανήτες, γαλαξίες,  ήλιους, σκέψεις, εμάς και τα ποδήλατά μας, τα όνειρά μας, τα μυρμηγκάκια, τα χαμένα στυλό και τις κούκλες και τα μύρια όσα, δεν είναι παρά αυτή. Η ίδια η αγάπη και ό,τι καταλαβαίνει ο καθένας σαν θεό. Αν έστω και μια στιγμή κάνεις λίγο πραγματικά ησυχία ίσως σε διαπεράσει και σένα η μουσική της και ανοίξει επιτέλους η καρδιά σου  σαν παχουλό τριαντάφυλλο».

Ε.Τ.

3 σκέψεις σχετικά με το “Η σιωπή της Αγάπης

  1. Δεν ξέρω τι συμπέρασμα να βγάλω με αυτό το κείμενο. Μπορεί να ερμηνευτεί πολύ ειδωλολατρικά η φράση «Αν έστω και μια στιγμή κάνεις λίγο πραγματικά ησυχία ίσως σε διαπεράσει και σένα η μουσική της»… θυμίζει κάτι ατάκες που λένε οι βουδιστές…

    Μου αρέσει!

      1. Συγγνώμη αν σε παρανόησα, αλλά κατάλαβα ότι είπες πως αντί να έχουμε κριτική σκέψη θα έπρεπε να δεχόμαστε αδιάκριτα ότι διαβάζουμε χωρίς να ξέρουμε τι σημαίνει.

        Μου αρέσει!

Σχολιασε και εσυ...