Κάλαντα ξανά στους δρόμους της πόλης!!!
Κατηγορία: Αντιρρήσεις
αν νιωσω θλίψη θα τραγουδήσω
Ακολουθεί ένα πολύ όμορφο απόσπασμα από τον αγαπημένο Χόρχε Μπουκάι
Αν νιώσω θλίψη θα τραγουδήσω…
Αν νιώσω λύπη θα γελάσω…
Αν νιώσω άρρωστος θα διπλασιάσω την προσπάθεια μου…
Αν νιώσω φόβο θα προχωρήσω δυναμικά μπροστά…
Αν νιώσω υποδεέστερος θα φορέσω καινούργια ρούχα…
Αν νιώσω αβεβαιότητα θα υψώσω τη φωνή μου…
Αν νιώσω φτωχός θα σκεφτώ την ευημερία που έρχεται…
Αν νιώσω ελλιπής θα θυμηθώ παλιές μου επιτυχίες…
Αν νιώσω ασήμαντος θα θυμηθώ τους στόχους μου…
Όταν θα χαίρομαι με τις μέρες της επιτυχίας μου… θα θυμάμαι και τις μέρες ντροπής μου.
Όταν θα νιώθω γεμάτος δύναμη… θα προσπαθώ να σταματήσω τον άνεμο..
Όταν θα έχω πολλά πλούτη… θα θυμάμαι τα στόματα που πεινούν..
Όταν θα νιώθω μεγάλη υπερηφάνεια… θυμάμαι τις στιγμές αδυναμίας μου..
Όταν θα αισθάνομαι ότι τα χαρίσματά μου δεν βρίσκουν ταίρι… θα κοιτάζω τα άστρα!
Βρες την έναρξη
Αυτό το Σάββατο συμφωνήσαμε να ετοιμάσουμε μια γιορτή
ξεκινώντας τη νέα χρονιά αντι – δράσεων.
Ουσιαστικά η δήλωση συμμετοχής για την έναρξη αποτελεί
και την εγγραφή στις ομάδες και τα εργαστήρια
που θα λειτουργήσουν.
Οπότε όσοι φοιτητές και νέοι δηλώσουν συμμετοχή
θα ενημερώνονται για όσα σχεδιάζουμε,
ώστε να γνωρίζουμε κι εμείς συγκεκριμένα πού απευθυνόμαστε.
Η προκοπή του ζητιάνου
Η προκοπή είναι πράγμα ευλογημένο. Να έχεις ένα σπίτι, μία δουλειά, μία σύζυγο, μωράκια και παιδάκια που στολίζουν τη ζωή σου. Αρκεί μονάχα αυτή η προκοπή σου να μην έγινε, φίλε, ο θεός σου στη θέση του ίδιου του Θεού σου.
Ο εγωισμός της προκοπής καταντάει προκοπή του εγωισμού σου. Δεν αντέχεις, φιλαράκι μου καλό, να μη σε λένε «προκομμένο άνθρωπο». Βιάζεσαι να παντρευτείς, να εργαστείς, να τεκνοποιήσεις. Άλλοτε πάλι θλίβεσαι γιατί έχεις αργήσει, καθώς λες, να βάλεις μια τάξη στη ζωή σου. Είτε βιάζεσαι, φίλε, είτε θλίβεσαι, ο εγωισμός της μέλλουσας προκοπής σου κατάντησε προκοπή του παρόντος και μέλλοντος εγωισμού σου.
Άσε το. Θα έρθει η ώρα. Δε θέλει βοήθεια το νερό για να κατέβει την πλαγιά. Δε χρειάζεται, φίλε, η βιασύνη της προκοπής σου.
Δεν τρέχει τίποτα, μωρέ, κι αν είσαι λιγάκι «ανεπρόκοπος». Είσαι, όμως, τίμιος. Δεν είσαι βολεμένος. Περιμένεις να αγαπήσεις για να παντρευτείς και δεν παντρεύεσαι για να προκόψεις. Βάζεις κριτήρια κι αρχές για το που θα εργαστείς, για το που θα φυσήξεις την πνοή σου, σε τι θα επενδύσεις τη ζωή σου.
Για τους άλλους είσαι λίγο «ανεπρόκοπος», αλλά εμένα μ’ αρέσεις. Σε γουστάρω, αδερφούλη! «Σε πάω», ρε φίλε, γιατί είσαι εμπόλεμος.
Ο ζητιάνος, ο άστεγος, ο άνεργος, ο ανύπαντρος σε μεγάλη ηλικία, ο μη τακτοποιημένος άνθρωπος, είναι πολλές φορές «ανεπρόκοπος» στα μάτια της κοινωνίας μας. Στα μάτια, όμως, του Θεού τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. Γιατί γνωρίζει ο Θεός το βάθος μας: το πως προκόψαμε, το πόσα κλέψαμε, σε τι υποχωρήσαμε, πότε βιαστήκαμε να τακτοποιηθούμε λόγω του εγωισμού μας, ποιοι είμαστε, εν τέλει, όλοι εμείς οι «προκομμένοι» κι οι «ανεπρόκοποι» του κόσμου τούτου.
Κ.Γ.Π. – Οκτώβριος 2015
Γραμμένο σε τοίχο…
Ευχαριστούμε την Β.Α. για την έμπνευση!!!
Χριστός Ανέστη!!!
Καλό ταξίδι…
Ετσι ειναι η ζωη
Μονοι μας ερχομαστε σ αυτον τον κοσμο και μονοι μας φευγουμε. Στο ενδιαμεσο συναναστρεφομαστε με ανθρωπους που ειτε γινονται συνανθρωποι, ειτε συνοδοιποροι,ειτε φιλοι, ειτε γνωστοι, και συνεργατες. Πως το λεει το τραγουδι…τους ανθρωπους της ζωης μου καθισα να τους μετρησω. Τους περαστικους, οσους εφυγαν πριν γινουν, πολυ μ αρεσει το τραγουδι αλλα δεν θυμαμαι τους στιχους. Κι ειναι λιγοι πολυ λιγοι οσοι στ αληθεια σε αφουγκραζονται, σε καταλαβαινουν, σε νοιαζονται στ αληθεια, σε ακουν, σε παραδεχονται, ειναι διπλα σου διαθεσιμοι. Κι ειναι ανθρωποι κοντα σου που απλα περνατε μαζι τον καιρο και δεν σ εχουν καθολου στη ζωη τους. Ενω εσυ τους εχεις στη ζωη σου. Και δεν μετραμε κοντοφθαλμα…απλα για ποσο να γινεσαι ζητιανος; Κοινως εμπρακτα με τη συμπεριφορα τους σ εχουν γραμμενο. Βεβαια για να τα πουμε καλα, υπαρχουν και λιιιγοι που σε εχουν στη καρδια τους. Η διαφορα ποια ειναι; απλα με δυσκολευει οταν δινεσαι, νοιαζεσαι, βρισκεις τροπους και αφορμες εχοντας τους στη καρδια σου σε θεση να μενουν και εισπραττεις μια αλλοκοτη συμπεριφορα. Ενα διαρκες και αδιακοπο…ξεχασμα θα λεγα. Σιγουρα δεν θα γινονται κατανοητες αυτες οι σκεψεις γιατι δεν ειναι ευκολο να περιγραφει πως καποιες λεπτομερειες μετρανε πολυ. Οχι με διαθεση ελεγχου. Οχι. Αλλα γιατι απλα συμβαινει στη πραγματικοτητα. Τι να κανουμε; λεει καπου μη με ρωτας ποιο ειναι το μετρο της αγαπης, κοιτα το σταυρο. Κι ο σταυρος στη πραξη ειναι βαρυς. Εχει τον πονο. Ματωνεις. Αλλα δεν δικαιουσαι να εκφρασεις τιποτα. Εχει αξια στη σιωπη. Οχι γιατι δεν εχεις τι να πεις. Αλλα απλα δεν θα σε καταλαβει ο ακουων. Κι οταν σε καταλαβαινει ο ακουων εχει τεραστεια διαφορα αλλιως ειναι σα να μιλας σε τοιχο. Και ως γνωστον…τα αυτια εχουν τοιχους. Δεν ειναι λοιπον θεμα οπτικης γιατι ποσο αποθεμα να χεις να βλεπεις συνεχεια με καλη ματια τις καταστασεις; συνεχιζεις γιατι ετσι επιλεγεις. Αλλα αυτο δε σημαινει καποιες φορες πως δεν ξερεις και την αληθεια. Τοτε κανεις το χαζο. Κι ειναι αστειοι οι ανθρωποι που θεωρουν πως σε ξεγελασαν. Αλλα δεν εχει παντα νοημα να τους αποκαλυψεις πως ξερεις την αληθεια γιατι θα τους φερεις σε δυσκολη θεση και θα τους διακοψεις τη χαρα να ζουν στο ψεμα τους. Κι επειδη ζουν απο αυτο και μ αυτο δεν χρειαζεται να το χαλασεις. Γνωρισα ανθρωπους που ποτε δεν επιβαρυναν οχι γιατι ηταν ακαταδεκτοι αλλα ηξεραν πως δεν αντεχει ο ανθρωπος, μονο οι καλοι σαμαρειτες αυτοι οι ελαχιστοι. Οι αλλοι χαμπαρι…Δεν επιβαρυναν και περασαν ολες τις θλιψεις και τα προβληματα αθορυβα διχως κανεις ανθρωπος να ξερει οσα η καρδια τους κουβαλουσε. Ανθρωποι λεπτοι στο τροπο που μ ενα βλεμμα εμαθαν να γνωριζουν τα κρυφια. Κι ειναι καποιοι που αυτοι μας κρατουν με τον τροπο τους που ειναι μια αγκαλια που νοιαζεται. Μια μεγαλη καρδια που γεμιζει με ελαχιστα. Σ αυτους ειμαι ευγνωμων για τη ζωη μου. Κι αλλοι που ναι στη κοσμαρα τους. Καιρος να παμε κι εμεις στη κοσμαρα μας λοιπον. Καληνυχτα!
έλα να γίνουμε ο ένας του άλλου σκαλοπάτι
Την ιστορία την γράφουν μόνο…
αυτοί που ξέρουν να πολεμάνε στήθος με στήθος κάθε φορά
αυτοί που ξέρουν ότι κρυμμένος μες την καρδιά τους είν’ ο εχθρός
την ιστορία την γράφουν μόνο με την Αγάπη, μόνο μ’ αυτή
Αντώνης Σαμαράκης
Δίνε το χέρι σου στον άλλο χωρίς να κρίνεις
Παράθυρα άλλου κόσμου
Μια ‘μέρα συνάντησα τρεις ανθρώπους ηλικιωμένους που πήγαν μια εκδρομούλα και που ήταν λέει φίλοι καλοί από την κατασκήνωση…ή άλλοι από το σχολείο…ή το πανεπιστήμιο, ή το στρατό…από τα χρόνια που η νιότη τους έδινε αγώνες…τρέχα γύρευε! από τα παιδικά λέει χρόνια…φαντάσου πολλά χρόνια πριν. Κι είχανε μια γλύκα, μια άνεση, μια ευχάριστη διάθεση! Δεν είναι και λίγο να περνάς μια ζωή έχοντας κοντά σου φίλους καλούς. Άλλοτε χάνεσαι κι άλλοτε συναναστρέφεσαι περισσότερο με τις καταστάσεις της ζωής. Αλλά κοίτα πως κρατούν όσοι θέλουν, δεσμούς! που «ποτίζουν» με τον κόπο και τη θυσία της φιλίας. Κι είναι οι ‘μέρες μια γιορτή όταν εργάζεσαι και παλεύεις στη φιλία. Όταν ξέρεις και ζεις πως ο άλλος είναι μια αγκαλιά που επισημαίνει, υπομένει, επιμένει ή δεν επιμένει, περιμένει, που δεν υποτιμά, που νοιάζεται! Δεν είναι τι λες μαζί τους, είναι τι ζεις! Σε μια εποχή ψευτιάς, ιδιοτέλειας, ζήλιας, κακίας τέτοιοι άνθρωποι μας κάνουν να αναπνέουμε, παράθυρα ανοιχτά που έχουν θέα άλλου κόσμου. Είναι πολύτιμοι και μακάρι να περνάμε και να γερνάμε μαζί σε χαρές και δυσκολίες. Εδώ η κόλαση εδώ κι ο παράδεισος. Είναι κι αυτοί που δεν βλέπεις συχνά αλλά έχουν τέτοια καρδιά που τους ξανασυναντάς ύστερα από χρόνια και είναι σα να έχεις να τους δεις από χτες. Είναι που ο χρόνος έχει μια ποιότητα, η σχέση μαζί τους γίνεται καθρέφτης που σε κάνει να διαμορφώνεσαι, να σχηματίζεσαι, να βελτιώνεσαι! αμφίδρομα. Μακάρι να εκδρομάρουμε κι εμείς στα 60…70…80…καλό αγώνα φίλοι!
Αποκλειστικό: Όσιος γέροντας Παΐσιος – μιλά μια συμμαθήτριά του!
«Σήμερα πήρα ανάσα» – Το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων
Σήμερα πήρα ανάσα! Είτε ξαναβουτήξω είτε όχι, έχω αέρα στα πνευμόνια και χαρά στην καρδιά.Σήμερα νιώθω πως κερδίσαμε μια μεγάλη μάχη απέναντι στον φόβο, στην κακογουστιά, στην ασχήμια, στην ανηθικότητα, στην αδικία και στην ανοησία που μας μικραίνει.
Σήμερα ελπίζω πως θα γίνει σύντομα παρελθόν αυτό που κυρίως εκπροσώπησε τα όσα μ’ έδιωχναν απ’ τη χώρα μου, αυτό που, όποτε ξεπηδούσε μέσα απ’ την οθόνη, ή εμφανιζόταν απρόσκλητο σε κάθε πτυχή της ζωής μου, μ’ έκανε να θέλω να κλείσω τα αυτιά και τα μάτια των παιδιών μου.
Σήμερα χαίρομαι που όλα αυτά τα χρόνια απέφυγα κάθε κομματική ανάμιξη και θέση, ώστε να μπορώ να γράφω απ’ την καρδιά μου, χωρίς βαρίδια, τα όσα γράφω.
Σήμερα εγώ, ο εμμονικά ακομμάτιστος, ο (λόγω καθοριστικών για τη διαμόρφωσή μου εμπειριών) καχύποπτος απέναντι σε κάθε ηγεσία, ο χωρίς συμφέρον να εκτίθεται (και ειδικά σε περιπτώσεις που νομοτελειακά μόνο εναντίον του θα γυρίσουν), εκθέτω τη συγκίνησή μου ευχαρίστως, κι ας μου βγει και σε κακό.
Σήμερα ελπίζω πως όσα έθρεψαν το ναζιστικό φίδι μπορούν να εξαλειφθούν. Μαζί τους, αναπόφευκτα, θα εξαλειφθεί κι αυτό.
Σήμερα χαίρομαι που ζω στην Ελλάδα. Χαίρομαι που, ενώ έφτασα τόσο κοντά, δεν την εγκατέλειψα και είμαι εδώ τώρα, μαζί με τους ανθρώπους του τόπου μου, μπροστά σε ένα αύριο άγνωστο, επικίνδυνο, δύσκολο αλλά δικό μας.
Σήμερα νιώθω υπερήφανος που ανήκω σε μια χώρα που ξεκινά επιτέλους τον αγώνα της για δικαιοσύνη και ανθρωπιά, όρθια, γυμνή και σίγουρη, ενάντια στην απάνθρωπη ψύχρα των λογιστών του θανάτου.
Σήμερα ο τόπος μου από κακό παράδειγμα γίνεται πρόταση.
βήματα έμπρακτα
Νέος θα πει να επιχειρείς να γκρεμίσεις τον κόσμο και να έχεις το θράσος να θες να οικοδομήσεις καινούριο, καλύτερο. Χαρά στο νέο που θαρρεί πως έχει χρέος να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο, να τον κάμει πιο σύμφωνο με την αρετή και τη δικαιοσύνη, πιο σύμφωνο με την καρδιά του, αλίμονο σε όποιον αρχίζει τη ζωή του χωρίς παραφροσύνη. Η νιότη ζητάει αθανασία, δεν την βρίσκει, συμβιβασμό δεν καταδέχεται, κι από περφάνια αρνιέται τα πάντα. Όχι κάθε νιότη. Η νιότη η λαβωμένη από την αλήθεια.
«Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις – το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!
Καμάρωνα την ψυχή του ανθρώπου που μπορούσε παντοδύναμα να μεταπλάθει και να υποτάζει στ’ όνειρό της τα πάντα.
Ν΄αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη Γη. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω.
Αποσπάσματα από Νίκο Καζαντζάκη
Για τις μικρές ανατολές μου, ευχαριστώ
Κι είναι, ξέρεις, το πιο μεγάλο μάθημα που πήρα στη ζωή μου
το «να δημιουργείς» και όχι «να παράγεις», «να σκέφτεσαι»
και όχι απλώς να «μαθαίνεις».
Ήταν τότε, που μου ‘λεγες ότι τα λόγια θέλουνε πνοή για να μιλήσουν
κι η σκέψη πως συντρίβεται σαν την αιχμαλωτίσουν.
Και δεν ξεχνώ, «με πνέυμα ελεύθερο πρέπει να προχωρήσεις,
με στόχο αυτό που αγαπάς ορίζοντες ν’ ανοίξεις».
Γιατί είπες «μην υποταχθείς στην εποχής το κλίμα»
κι είναι που με συμβούλεψες «να ζεις εσύ το ποίημα».
Κι είναι τα όνειρα η αυγή, το πρώτο φως της μέρας.
Μα είναι η προσπάθεια το κάθετο λιοπύρι.
Υπάρχουν και τα σύννεφα και σκοτεινιάζει που και που.
Νωπή συχνά η γη από τις μπόρες. Μα ο σπόρος ανθίζει…
Δάσκαλε, για τις μικρές ανατολές μου,
το πιο μεγάλο δίδαγμά σου, ευχαριστώ! Θα το θυμάμαι πάντα…»
με μάτια ανοιχτά, έτσι ονειρεύεσαι, κι έτσι πορεύεσαι…»
Σοφία Μπουγά
ημερολόγιο ΧΦΕ 2014
με το διαφορετικό βλέμμα
Ο πόνος, έχει τον τρόπο του να σε αλλάζει. Σε κάνει να βλέπεις αλλιώς την ζωή και να κοιτάς κατάματα τους γύρω σου. Κάπως έτσι λοιπόν, εκείνοι που συνάντησαν στη ζωή τους πολλές απώλειες, πολύ θάνατο, συνεπώς και μοναξιά, χωρίς να το θέλουν, έγιναν πιο ανθεκτικοί από εμάς. Διαφορετικοί.
Ξέρουν, πως η στιγμή μετράει, αυτή γεννάει την αμέτρητη ευτυχία, αυτή και τις ανηφοριές. Κάθε ώρα είναι τώρα, κάθε συναίσθημα απόλυτο και οφείλεις να το καταθέτεις πριν χαθεί μαζί σου.
Σκέφτονται καθημερινά πόσο εύθραυστη είναι η ζωή και είναι σχεδόν μονίμως αφηρημένοι. Σέβονται κάθε τι ζωντανό. Ζητούν συγγνώμη, λένε ευχαριστώ και πάντα μα πάντα, το εννοούν. Ισως αργούν στις αντιδράσεις τους, αλλά μη τους παρεξηγήσεις. Είναι που κουβαλάνε πολλά χαμόγελα και όνειρά στις τρύπιες τσέπες τους.
Εκείνοι, είναι ταπεινοί. Διόλου εγωιστές, δεν θέλουν να προσβάλουν κανέναν, ούτε και να ενοχλούν. Δεν μιλάνε πολύ, προτιμούν να παρατηρουν τον κόσμο γύρω τους. Ντρέπονται και γελούν σα μικρά παιδιά. Τους αγαπούν όλους, αλλά εμπιστεύονται ελάχιστους και δεν κάνουν κακό σε κανέναν.
Όλοι για έναν και ένας για όλους!
Ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι σε μια ομάδα παιδιών της φυλής Ξόζ…α στην Αφρική:
Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σ’ ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι θα πάρει όλα τα φρούτα.
Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί…
Ύστερα κάθισαν σ’ έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα.
Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό αφού κάποιο από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν «UBUNTU»
…
που σημαίνει «δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι αν έστω ένας από εμάς είναι στενοχωρημένος!»
Η λέξη «UBUNTU»στην γλώσσα τους σημαίνει :
«Υπάρχω γιατί υπάρχουμε».!
Το μέλλον το γράφουμε εμείς
μια ωραία ταινιούλα μικρού μήκους από το
Αυτή η επιμονή σου! μια αγάπη που έμαθε να μην τα παρατάει
«Τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου σα λες όλα θα γίνουνε…»
Μας ζήτησαν να παρουσιάσουμε τις «Αντι-Ρήσεις» μας
κι έτσι προέκυψε η πρόσφατη συνέντευξη που παραχωρήσαμε εδώ.
Μας δόθηκε η ευκαιρία σε 8 λεπτά να «χωρέσουμε»
μια ιστορία που ξεκινήσαμε παρέα εδώ και πέντε χρόνια…
Κάποιες παρέες ,κάποιοι άνθρωποι,είναι γεγονός πως εμπνεύστηκαν,
πήραν θάρρος από τις κινήσεις μας, κυρίως από τα Κάλαντα
και ξεκίνησαν κι αυτοί να χτίζουν στο μετερίζι τους, στη ζωή τους,
τις δικές τους…αντιρρήσεις! με λόγο έμπρακτο!
Αυτό που όλοι θαυμάζουμε ως αποτέλεσμα αυτών των χρόνων
έχει σφυρηλατηθεί με κόπους και θυσίες απ’ όλους.
Κυρίως από «μια αγάπη που έμαθε να μην τα παρατάει»
όπως λέει το τραγούδι. Απλά παλεύουμε το αυτονόητο
γιατί χαμένοι τις μεταφράσεις γεμίσαμε με υπερβολές και ελλείψεις.
Κι έρχεται αυτή η συνέντευξη να κλείσει έναν πρώτο κύκλο
συνεργασίας και παρουσίας στη πορεία του καθενός μας.
Συνέχεια ανάγνωσης «Αυτή η επιμονή σου! μια αγάπη που έμαθε να μην τα παρατάει»
Αγαπώ εκείνους που αγαπούν τη ζωή
Αντι-ρήσεις 