Αφορμή γι αυτό το άρθρο ήταν αυτή η φωτογραφία δίπλα… Μια εικόνα χίλιες λέξεις… και πως θα μπορούσαμε να ξυπνήσουμε καλύτερα από ένα παιδί που είναι χαρούμενο και απαιτεί κι ο κόσμος να χαμογελάσει…
Ίσως εμείς οι «μεγάλοι» να μην έχουμε τον αντίστοιχο τσαμπουκά! Με το που δω κάποιον μουντρούχλο δεν έχω το θάρρος να του φωνάξω: «Χαμογέλα ρεεεεε». Συνήθως θα πάρω ένα ύφος «κατανόησης» και μια εικόνα προσώπου που θα λέει καταλαβαίνω! Τι να καταλάβω; Ότι τα έχουμε όλα και όλη την ώρα γκρινιάζουμε;;;
Τι έχουμε;;; Γνώση, παρέα, φαγητό, νεότητα, ζωή, σπίτι…
Ρε συνεχίζεις να διαβάζεις; Τι θες; χαμογέλα και πάμε…
Κάποιοι είναι τόσο λυπημένη που εντοπίζουν κάποιον να κλαίει ακόμα λένε ότι και το φεγγάρι κλαίει… Αλλά πόσοι απ εμάς διαπιστώσαμε πόσοι και πόσα γύρω μας γελάνε;;;
Καλημέραααα ρεεε!
μ’ έκανες να χαμογελάσω …και να γελάσω…!
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
…ήταν αναπόφευκτο να μην μου ξεχειλίσει απότομα το γέλιο και τελικά να βγει απ’ τα χείλια μου.. 😀
Ευχαριστούμε, νοσταλγέ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!